Gringa trail deel 3 (Ultimo parte)
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
31 Oktober 2007 | Peru, Ayacucho
Dag 13
We hebben onze eettent gevonden hoor en besluiten voor dat we naar Peru vertrekken nog even een ontbijt te nemen in Luna´s. Het is erg rico (lekker) we krijgen brood met ei, verse jus, yoghurt met quinua, fruitsalade en thee. Op de terug weg naar het hostel besluiten we om een grote zak broodjes te kopen (een stuk of 30) en deze aan elke bedelaar die we tegen komen uit te delen. Wat waren die mensen blij met een paar broodjes zeg. Zo was er een oud vrouwtje dat ik 3 broodjes gaf en niet op kon houden met gracias mammita tegen me te zeggen. Aan het eind van de straat naar het hostel (een van de hoofdstraten in La Paz. Zijn we al onze broodjes kwijt en hebben 10 mensen een dag wat te eten.
We vervolgen onze weg en nemen een taxi naar de bus paradero (waar je op de bus staat te wachten) we nemen een grappig rood busje naar Copacabana. Onze backpacks zijn boven op de bus vastgesjord, ik hoop dat het nog steeds het geval is wanneer we aankomen. De reis verloopt prima en ook de bootovertocht levert geen problemen op al blijf ik het gammele bootjes vinden waar de bus op moet. In Copacabana eten we wat en daarna willen we met de bus naar Puno vertrekken. Maar dan blijkt dat anders dan dat ons in La Paz verteld was geen bussen meer vanaf Copacabana naar Puno rijden. Alleen vanuit Peru kunnen we misschien een bus nemen. We beginnen een avontuurlijke tocht naar het dorpje waar de bus vertrekt. Eerst nemen we een taxi naar de grens en halen een exit stempel in Bolivia. Vervolgens wandelen we naar Peru en krijgen gelukkig een nieuw visa, met een beetje geslijm 90 dagen gekregen, dus nu hoef ik nog maar 1x mijn visa te verlengen in januari. Vervolgens met een collectivo naar het plaatsje waar de bus vertrekt. Het blijkt feest te zijn in het dorp en er rijden weinig bussen. Gelukkig kunnen we nog een plekje in de laatste bus bemachtigen. Het enig wat niet zo prettig is, hoe de bus eruit ziet. Gebutst en gedeukt, missende ruiten etc. Na een reis van 4 uur met vreselijke inhaal manoeuvres komen we dan toch veilig aan Puno. Maar nu zijn we nog niet waar we wezen moeten. We willen namelijk meteen doorstomen naar Arequipa. We kopen ene busticket en moeten zo´n 3 uur wachten op de bus in een suffe busterminal. We eten wat en blijven daar zo lang mogelijk zitten, toen we echt weg moesten hebben we ons vermaakt met mensen kijken. De bus vertrekt eens op tijd, de bus is goed al zijn de ramen erg dun en heb ik het ijskoud. Er zit zelf ijs op de ramen. Van slapen komt dus niet zoveel terecht.
Dag 14
We komen erg vroeg in de morgen aan in Arequipa. We vinden het niet netjes om al vroeg in de morgen bij een hostel aan te bellen en besluiten even in de busterminal te wachten. Rond 6 uur zet een taxi chauffeur ons af bij het door ons uitgezochte hostel. Blijkt het helemaal vol te zitten. Op het moment dat we bezig zijn met overleggen wat we nu zullen doen. Komt een taxi de straat binnen rijden met drie vrouwen erin die ook opzoek zijn naar een hostel. Ze vragen ons of we mee willen op de zoektocht. Het is namelijk een feestdag in Arequipa (een priester wordt ingewijd, geloof ik) en bijna alles zit vol. Bij het volgende hostel is plek voor de drie dames maar niet voor ons en we zoeken met de taxi chauffeur verder. We vinden bij het 3e hostel een goedkope en nette kamer en besluiten nog even onze bedje in te duiken. Vervolgens verplaatsen we ons naar het grote plein waar we lekker ontbijten met Pannenkoeken. Vervolgens verkennen we de stad en brengen een bezoek aan de ijsprinses juanita. Het is een bevroren mummie van een meisje dat door de Inca´s boven op een hoge berg geofferd is om de goden gunstig te stemmen. Er is een museumpje en we zien een film over de vondst en krijgen uitleg van een Engels sprekende gids. Erg interessant allemaal. Vervolgens gaan we een aantal touroperators langs om een trip naar de cañon de colca te boeken. Af en toe verbaas ik me weer over hoe goedkoop het allemaal is. Voor 10 dollar hebben we vervoer, een gids en een nacht in een basic hostel. Morgen vertrekken we weer vroeg omdat we de reis naar de cañon aardig wat tijd kost. We eten weer eens Italiaans want dat is hier vaak wel vegetarisch te krijgen. Vervolgens duiken we in ons bedje om de verloren gegane nacht in te halen.
Dag 15
Bij het ontbijt ontmoeten we twee Israeliers en een Canadese. Op onze reis komen we zoveel verschillende nationaliteiten tegen en we hebben een gesprekje over waar we vandaan komen en waar we al heen gereisd zijn. Wat trouwens wel grappig was bij het ontbijt was dat een van de isrealiers koffie had besteld maar thee kreeg. Na navraag gedaan te hebben bij de vrouw die het basic ontbijt bracht blijkt dat de koffie hier in thee zakjes zit. We worden om half negen opgehaald voor de cañon trip, gelukkig is de bus maar een half uur te laat en hoeven we niet al te lang te wachten. Het is enkele klein busjes en ons reisgezelschap bestaat uit 9 mensen. Mareike en ik, 2 japanners die elkaar tegen zijn gekomen in Peru, een echtpaar dat het 1 jarig huwelijk viert en een eduardo die op zaken reis is en van zijn baas ook een uitstapje mag maken. Het is ene erg gezellig groepje en we hebben veel lol met elkaar. Iedereen kan Engels spreken dus er zijn niet veel communicatie problemen. Wanneer we de valle del colca inrijden zien we al snel vicuñas ( lijkt een beetje op een kruising tussen een hert en een lama). Ook komen we Alpacas en lamas en een heleboel vogels tegen. We toeren door de valle en stoppen af en toe om foto´s te maken en als echte toeristen met z´n allen uit de bus te stappen en dezelfde dingen te fotograferen. Je kunt ook met locals of lokale dieren op de foto, maar dat vind ik toch iets te nep. Ze poseren voor je, je neemt een foto en betaalt 1 sol. In Chivay staat ons hostel wat ook in de prijs is onbegrepen. We eten hier eerst een lekker lunchbuffet. Vervolgens belt Marijke met haar ouders en vriendje en maak ik een wandeling buiten het dorp. Ik kom al snel een rivier tegen en ik klim een bergje op om alles wat beter te bekijken. Het is erg mooi in de verte zie ik zelf een watervalletje. Na mijn wandeling kunnen we een beetje rusten en dan vertrekken we naar de Hot springs. We hebben maar liefst twee en half uur om ons in warm bergwater te badderen. Schoon en moe vertrekken we weer naar ons hostel. Vervolgens gaan we met de groep naar een toeristisch restaurant waar we getrakteerd gaan worden op een muziek en dansvoorstelling. Als voorgerecht heb ik papas met een nog al hete salsa, omdat het drinken op zich laat wachten heb ik nog al in vuur en vlam gestaan. Tijdens het eten werden we getrakteerd op traditionele dansen. Ik heb ook twee keer mee moeten dansen. Ik was geloof ik 1x dood door het eten van een vergiftigde appel en de danser probeerde er op allerlei mannieren achter te komen of ik echt dood was (slaan met een zweep (gelukkig niet echt hard) en het ruiken aan zijn stinkschoen (die echt stonk). Al met al was het best wel grappig en is een groot deel van ons gezelschap aan de beurt geweest om te dansen.
Dag 16
Vanmorgen om 5.30 ontbeten en om 6.00 vertrokken naar de condors. Eerst naar een dorpje met een bijzonder kerk en een tweede dansvoorstelling. De condors vliegen meestal tussen 9 en 11 dus we hebben nog even de tijd. Om half negen komen we aan bij het cruz del condor. We stoppen een stukje voor het cruz en lopen een half uurtje naar het uitzicht punt. We zien veel koeien, kolibri´s en een bergkonijn. Bij het cruz stikt het van de toeristen, we moeten even naar het toilet en wanneer we terugkomen, vliegt de eerste Condor over. Wat een gaaf gezicht zeg! Ze zweven op de thermiek en scheren over onze hoofden langs. We tellen er vijf. En wachten in spanning af of ze weer terugkeren en nog eens overvliegen. Dit gebeurt een keer of zeven in een half uur waarna de condors vertrekken. De japanners van rond de 30 doen nog een poging met een condor dans om de condors terug te roepen, Maar dit mocht niet baten en we vertrekken terug naar Chivay waar we een uitgebreide lunch hebben. En dan is het tijd om naar Arequipa af te reizen en na dat we e-mail adressen hebben uitgewisseld nemen we afscheid van ons reisgezelschap. We kopen twee bustickets om morgenochtend naar Nazca te vertrekken. We eten nog een Peruaanse maaltijd met maïs en kaas op een terrasje en duiken dan ons bedje in.
Dag 17 Nazca
Na een tocht van zo´n 9 uur komen we aan in Nazca. Aangekomen in ons hostel wil de hostel baas ons al gauw spreken. Het blijkt te gaan om een aantal excursie die hij aan biedt. Morgen heeft hij twee mensen maar hij wil ons er ook nog wel bij hebben. Na heel wat heen en weer gepraat maken we de man duidelijk dat we niet met hem mee willen. We hebben namelijk het idee dat het nogal knullig geregeld is en willen in Nazca centrum een goede en misschien iets duurdere toer boeken. De man van het hostel is er niet erg blij mee en achtervolgt ons tot in het centrum, hoe verder we lopen hoe verder ook de prijs zakt. Maar we blijven standvastig en uiteindelijk druipt hij af. Aangekomen in het centrum boeken we een tour bij een gerenommeerd bureau, morgen gaan we naar de Nazca lines en naar een Inca begraafplaats. De mannen zijn hier trouwens nog vervelender dan in de rest van het land. Op elke straat hoek wordt je nagefloten en aangesproken. We hebben er niet echt behoefte aan, maar het is lastig om te negeren. We eten in een restaurantje war ik pasta met alleen tomatensaus bestel maar pasta met ham krijg. Ik had nog wel gezegd dat ik vegetariër was maar de serveerster begrijpt geloof ik niet zo goed wat dat inhoudt want ze vraagt me of ik dan ook geen ham eet. Uiteindelijk toch een Spaghetti zonder ham gekregen maar wel voor twee spaghetties moeten betalen. Je merkt hier trouwens weinig van de aardbeving, hier en daar is een deel van de bovenverdieping weg maar wanneer je het niet zou weten dan valt het je niet op. Na nog wat gedronken te hebben verheugen we ons erg op de dag van morgen.
Dag 18 Nazca en Ica
Vandaag staan dus twee excursies gepland. We gaan eerst een bezoek brengen de Nazca lijnen. Het beste kan je deze vanuit de lucht bewonderen maar dat vonden we toch wat te duur en het leek ons ook niet echt leuk om in een klein gammel vliegtuigje rond te vliegen. Voordat we de lijnen gaan bekijken maken we kennis met onze gids. Het is en hele aardige man en hij spreekt erg goed Engels (een zeldzaamheid voor Peru). Eerst brengt hij ons naar een museum van Maria Reiche, helaas is dit gesloten zoals de gids verteld hebben mensen geld van het museum achterover gedrukt en proberen ze de corruptie problemen op te lossen. Hij wilde toch even proberen of het open was, maar helaas. Maria Reiche is een Duitse wiskundige die in haar eentje de Nazca lijnen heeft onderzocht. Men zegt hier dat ze een beetje wereldvreemd was omdat ze haar hele leven wiedde aan het onderzoeken van het hoe en waarom van de Nazca lijnen. Voor ons is het tijd om de lijnen te gaan bekijken we rijden naar een uitzicht toren waarvan daan we lijnen en figuren kunnen zien. We zien de handen,een boom, een salamander en een aantal rechte lijnen en geometrische figuren. Het is wel indrukwekkend. De lijnen zijn zo´n 2000 jaar oud en blijven dankzij de wind en de weinige regenval in dit gebied bestaan. Het proces van het maken van de lijnen is eigenlijk erg simpel stenen werden aan de rand van het figuur gelegd en de grond werd een beetje afgegraven waardoor er een kleur verschil is. Er zijn allerlei speculaties over hoe het mogelijk is dat de figuren zo symmetrisch zijn. Sommige onderzoekers denken dat er gebruik gemaakt werd van ballonnen om alles vanuit de lucht te bekijken maar de meest plausibele verklaring is dat ze torens bouwden en dat iemand de aanwijzingen gaf vanaf deze toren. Na ons bezoek aan de Nazca lijnen bezoeken we en werkplaats waar goud wordt gezuiverd. Er zijn hier veel mijnen waar men goud uit haalt maar voordat er alleen goud over is moet de modder die gedolven is een heel proces ondergaan. Eerst wordt de modder in een bassin gedaan waar water en kwik aan toegevoegd wordt. Vervolgens gaat weer iemand op een soort wip wap staan om de modder een het kwik water te mengen. Na heel wat heen en weer gewip blijft er uiteindelijk een pap over met kwik en goud. Dit moet dan weer verbrand worden. De kwik smelt eerder en dan blijft er goud over. Al met al een heel gedoe voor een beetje goud. De mijnen zijn hier trouwens voor iedereen toegankelijk maar natuurlijk heeft niet iedereen de spullen voor het extraheren van goud en zijn de mijnen erg gevaarlijk. Ik zal me dan ook alleen maar in de mijn begeven wanneer ik echt geen geld meer heb om naar huis te komen. Maar dat zal allemaal wel meevallen. Na een lunch pauze gaan we naar een grote begraafplaats. Het is wel erg vreemd om hier rond te lopen. De locatie is eerst door grafrovers geplunderd en het is er een beetje een rommeltje. Langs de paden waar we over lopen zie je veel stukjes bot, haar, potscherven en grafgewaden liggen. De overheid steekt het geld dat bestemd is voor archeologisch onderzoek liever in eigen zak waardoor er geen geld is om de rest van het terrein te onderzoeken. De graven die we bezichtigen zijn geopend en bevatten mummies. Mensen werden hier gemummificeerd om naar een volgend leven te gaan, en kregen ook grafoffers mee om te gebruiken in dit volgende leven. Wat erg op viel was dat de meeste mummies erg veel haar hadden, volgens de gids een status symbool. Sommige haardracht had verdacht veel weg van de dreads van Bob Marley. Het was een interessante excursie en de gids was ook prima. Terug in het centrum eten we snel wat en gaan dan opweg naar Ica. We komen in Ica aan als het donker is en besluiten meteen door te gaan naar Huacachina. Dit is een Oase in de woestijn zo´n 15 minuten van Ica vandaan. We slapen in een Hostel met zwembad. We zien hier al wat meer van de aardbeving, zo mist er een deel van het dat van onze kamer maar dat maakt niet zoveel uit aangezien het toch haast nooit regent (ik geloof 1 of 2 keer per jaar) in de woestijn.
Dag 19 Ica en Pisco
Van het hostel een gratis bootritje over de oase aangeboden gekregen binnen 10 minuten zijn we rond gepeddeld. Er zijn hier veel leuke vogeltjes en ook palmbomen. Een beetje zoals je je voorstelt in de woestijn alleen moet je dan alle hotels wegdenken. Ik besluit een sandboard te huren om de zandduinen uit te proberen. Mareike durft niet omdat ze bang is wat te breken, maar zand is altijd nog zachter dan sneeuw en ik denk dat het niet zo´n vaart zal lopen. Met mijn sandboard klauter ik een zandheuvel op. En het verbaast me maar het gaat me redelijk makkelijk af, de tweede keer ben ik staand al een heel stuk verder beneden dan ik begon. De eerste keer was dat vooral rollend. Het is erg leuk en Mareike wil het toch ook wel proberen. Na een uurtje zit er overal zand en besluiten we naar Ica te gaan. Wanneer we met de moto taxi de stad binnen rijden zien we meteen al de kracht van de aardbeving. Er zijn veel huizen en wegen kapot. Kapotte kerken etc. Al met al worden we er niet echt vrolijk van en kan ik jullie niet vertellen of dit eens een mooie stad geweest is maar op dit moment hebben we er voor ons gevoel niet veel te zoeken. We besluiten dan ook terug te gaan en onze spullen op te halen om naar Pisco te vertrekken. Wanneer we Pisco binnen rijden zijn we echt aangedaan het lijkt of de aardbeving gister is geweest veel mensen leven in tenten en het grootste deel van de stad is verwoest. Het hostel waar we heen wilde blijkt ook niet meer te bestaan. We spreken met de taxi chauffeur en hij raadt ons aan om naar Paracas te gaan. Zo´n 20 km verderop. Hier heeft de aardebeving minder schade aangericht. We besluiten zijn advies op te volgen en naar het veiligere Paracas te gaan. Terwijl we door Pisco rijden vertelt onze taxi chauffeur ons dat hij nu in een klein kamertje woont met vrouw en kinderen en dat zijn huis verwoest is maar dat hij erg gelukkig is dat hij zijn familie niet kwijt is geraakt. We komen langs het hoofdplein en daar staat een tent waar nu nog 300 mensen in slapen. In paracas merk je een stuk minder van de aardbeving er zijn een aantal huizen beschadigd maar lang niet zo hevig als in Pisco. Wat kan het dan toch een boel verschil maken met de plek van het epicentrum en 20 km verderop.
Na een lange strandwandeling en een glas Pisco (de drank van de streek) duiken we ons bedje in.
Dag 20 Pisco en Ayacucho
Vandaag maken we een tour naar de Islas Belistas. Ook wel de Galapagos eilanden voor arme mensen genoemd. Het was echt erg mooi we hebben zeeleeuwen, pinguïns, pelikanen en een heleboel vogels gezien. Na de tocht hebben we een wandeling gemaakt langs het strand. We kwamen een helboel optrekjes tegen van rijke Peruanen die een tweede huis hebben. Wel wrang dat in Pisco mensen in tenten bivakkeren terwijl hier alles leegstaat. Ook zien we hier meer bouwvakkers dan in Pisco. Dat bewijst maar weer eens dat met geld veel te krijgen is. Na afscheid genomen te hebben van het strand en de barman (die een oogje op me heeft) vertrekken we naar Ayacucho. Het einde van onze reis is nu echt bijna een feit. We gaan eerst naar een ander plaatsje in de buurt waar de bus vandaan vertrekt. Ook hier heeft de aardbeving huisgehouden en we praten met een aantal mensen waaronder een oud vrouwtje die hun huis hebben verloren en nu in een tent wonen. Het zal erg lang gaan duren voordat alles weer is opgebouwd aangezien hier weinig goede materialen en machines zijn en er ook niet voldoende geld is.
Dag 21 Ayacucho
In de bus hebben we een Frans echtpaar ontmoet dat ook naar Ayacucho gaat maar ontzettend slecht Spaans spreekt. We hebben ze dan ook een beetje geholpen met het kopen van broodjes en het zoeken van een kamer in een hotel. Mareike en ik besluiten ook nog een nachtje een beetje bij te slapen in een hostel zodat we weer fris en fruitig kunnen beginnen in de casa. Het is wel fijn om weer terug te zijn, ik merk dat ik Ayacucho toch een beetje als mijn thuis in Peru ben gaan beschouwen en vind het fijn om weer in mijn vertrouwde omgeving te zijn. We hebben eindelijk tijd om weer eens op internet te gaan en ik check mijn mail. En jawel hier komt het staartje van mijn gids verhaal. In mijn mailbox een mail van Darwin met een huis liefdesgedicht in het Spaans. O jongens wat moet ik daar nu weer mee? Ik denk dat ik hem er maar hartelijk voor bedank. In een bekende omgeving kom je ook bekende mensen tegen en we ontmoeten Carlos die al een tijdje een oogje op me heeft en elke keer vraagt of ik wat met hem wil gaan drinken. We besluiten maar om ja te zeggen misschien dat we daarna van hem af zijn. Het was wel erg grappig in Carlos had aardig wat gedronken en legde een hele liefdesverklaring af met zinnen als je gezicht is gekerfd in de maan. Maar ja nu moet ik voor de zoveelste keer aan een Peruaanse jongen duidelijk moet maken dat ik het toch echt niet erg vind om zonder Peruaanse vriend terug naar Nederland te keren. Ze snappen het hier echt niet dat je het niet erg vindt om geen novio te hebben. Maar in ieder geval zorgt het wel voor grappige situaties.
Casa
Met Chantal gaat het niet zo goed, ze is ontzettend dun en moet weer naar het ziekenhuis. Verder zijn er op dit moment zoveel vrijwilligers dat er voor ons de eerste dagen geen werk is. Op zich geen ramp want ik moet al mijn kleren wassen en zo kunnen we weer een beetje aan ons ayacucho leven wennen (wat trouwens verbazend snel gaat). Mareike en ik maken nog een excursie naar mooi watervallen en komen daar bij een schooltje terecht waar de kinderen leren lezen en schrijven en landbewerken. We worden uitgenodigd voor de lunch en ik sta als dank mijn Engels-Spaans boek aan de school en een paar ballonnen die altijd in mijn rugzak heb zitten. Het was een erg leuk ervaring. Op het moment weer volop aan het werk in de casa maar ik geniet er wel van ben er snel weer ingerold en omdat mijn Spaans steeds beter wordt en ik de kids beter kan gaat het me allemaal wel redelijk goed af. Nou lieverdjes ik ga nu eens stoppen en wanneer je de foto´s wil bekijken moet je even op de links die hieronder staan klikken.
Muchos Besos, Lotte
Foto´s Ayacucho en foto´s van de kinderen
http://picasaweb.google.com/vandijk.lotte/AyacuchoEnKids?authkey=WH7HXinKDBI
Foto´s van Bolivia
http://picasaweb.google.com/vandijk.lotte/Bolivia?authkey=r3dxmwXK2QE
Foto´s van Andahuaylas en Cuzco
http://picasaweb.google.com/vandijk.lotte/AndahuaylasEnCuzco?authkey=ufbc3blsYxQ
Heilig vallei en Machu Picchu
http://picasaweb.google.com/vandijk.lotte/HeiligeValleiEnMachuPicchu?authkey=deOf4eogjJw
Arequipa, Nazca, Ica, Pisco, Paracas
http://picasaweb.google.com/vandijk.lotte/ArequipaNazcaIcaPiscoParacas?authkey=oNn1dkfeYqU
De rest
http://picasaweb.google.com/vandijk.lotte/Peru?authkey=W4XbtUjUnY0
We hebben onze eettent gevonden hoor en besluiten voor dat we naar Peru vertrekken nog even een ontbijt te nemen in Luna´s. Het is erg rico (lekker) we krijgen brood met ei, verse jus, yoghurt met quinua, fruitsalade en thee. Op de terug weg naar het hostel besluiten we om een grote zak broodjes te kopen (een stuk of 30) en deze aan elke bedelaar die we tegen komen uit te delen. Wat waren die mensen blij met een paar broodjes zeg. Zo was er een oud vrouwtje dat ik 3 broodjes gaf en niet op kon houden met gracias mammita tegen me te zeggen. Aan het eind van de straat naar het hostel (een van de hoofdstraten in La Paz. Zijn we al onze broodjes kwijt en hebben 10 mensen een dag wat te eten.
We vervolgen onze weg en nemen een taxi naar de bus paradero (waar je op de bus staat te wachten) we nemen een grappig rood busje naar Copacabana. Onze backpacks zijn boven op de bus vastgesjord, ik hoop dat het nog steeds het geval is wanneer we aankomen. De reis verloopt prima en ook de bootovertocht levert geen problemen op al blijf ik het gammele bootjes vinden waar de bus op moet. In Copacabana eten we wat en daarna willen we met de bus naar Puno vertrekken. Maar dan blijkt dat anders dan dat ons in La Paz verteld was geen bussen meer vanaf Copacabana naar Puno rijden. Alleen vanuit Peru kunnen we misschien een bus nemen. We beginnen een avontuurlijke tocht naar het dorpje waar de bus vertrekt. Eerst nemen we een taxi naar de grens en halen een exit stempel in Bolivia. Vervolgens wandelen we naar Peru en krijgen gelukkig een nieuw visa, met een beetje geslijm 90 dagen gekregen, dus nu hoef ik nog maar 1x mijn visa te verlengen in januari. Vervolgens met een collectivo naar het plaatsje waar de bus vertrekt. Het blijkt feest te zijn in het dorp en er rijden weinig bussen. Gelukkig kunnen we nog een plekje in de laatste bus bemachtigen. Het enig wat niet zo prettig is, hoe de bus eruit ziet. Gebutst en gedeukt, missende ruiten etc. Na een reis van 4 uur met vreselijke inhaal manoeuvres komen we dan toch veilig aan Puno. Maar nu zijn we nog niet waar we wezen moeten. We willen namelijk meteen doorstomen naar Arequipa. We kopen ene busticket en moeten zo´n 3 uur wachten op de bus in een suffe busterminal. We eten wat en blijven daar zo lang mogelijk zitten, toen we echt weg moesten hebben we ons vermaakt met mensen kijken. De bus vertrekt eens op tijd, de bus is goed al zijn de ramen erg dun en heb ik het ijskoud. Er zit zelf ijs op de ramen. Van slapen komt dus niet zoveel terecht.
Dag 14
We komen erg vroeg in de morgen aan in Arequipa. We vinden het niet netjes om al vroeg in de morgen bij een hostel aan te bellen en besluiten even in de busterminal te wachten. Rond 6 uur zet een taxi chauffeur ons af bij het door ons uitgezochte hostel. Blijkt het helemaal vol te zitten. Op het moment dat we bezig zijn met overleggen wat we nu zullen doen. Komt een taxi de straat binnen rijden met drie vrouwen erin die ook opzoek zijn naar een hostel. Ze vragen ons of we mee willen op de zoektocht. Het is namelijk een feestdag in Arequipa (een priester wordt ingewijd, geloof ik) en bijna alles zit vol. Bij het volgende hostel is plek voor de drie dames maar niet voor ons en we zoeken met de taxi chauffeur verder. We vinden bij het 3e hostel een goedkope en nette kamer en besluiten nog even onze bedje in te duiken. Vervolgens verplaatsen we ons naar het grote plein waar we lekker ontbijten met Pannenkoeken. Vervolgens verkennen we de stad en brengen een bezoek aan de ijsprinses juanita. Het is een bevroren mummie van een meisje dat door de Inca´s boven op een hoge berg geofferd is om de goden gunstig te stemmen. Er is een museumpje en we zien een film over de vondst en krijgen uitleg van een Engels sprekende gids. Erg interessant allemaal. Vervolgens gaan we een aantal touroperators langs om een trip naar de cañon de colca te boeken. Af en toe verbaas ik me weer over hoe goedkoop het allemaal is. Voor 10 dollar hebben we vervoer, een gids en een nacht in een basic hostel. Morgen vertrekken we weer vroeg omdat we de reis naar de cañon aardig wat tijd kost. We eten weer eens Italiaans want dat is hier vaak wel vegetarisch te krijgen. Vervolgens duiken we in ons bedje om de verloren gegane nacht in te halen.
Dag 15
Bij het ontbijt ontmoeten we twee Israeliers en een Canadese. Op onze reis komen we zoveel verschillende nationaliteiten tegen en we hebben een gesprekje over waar we vandaan komen en waar we al heen gereisd zijn. Wat trouwens wel grappig was bij het ontbijt was dat een van de isrealiers koffie had besteld maar thee kreeg. Na navraag gedaan te hebben bij de vrouw die het basic ontbijt bracht blijkt dat de koffie hier in thee zakjes zit. We worden om half negen opgehaald voor de cañon trip, gelukkig is de bus maar een half uur te laat en hoeven we niet al te lang te wachten. Het is enkele klein busjes en ons reisgezelschap bestaat uit 9 mensen. Mareike en ik, 2 japanners die elkaar tegen zijn gekomen in Peru, een echtpaar dat het 1 jarig huwelijk viert en een eduardo die op zaken reis is en van zijn baas ook een uitstapje mag maken. Het is ene erg gezellig groepje en we hebben veel lol met elkaar. Iedereen kan Engels spreken dus er zijn niet veel communicatie problemen. Wanneer we de valle del colca inrijden zien we al snel vicuñas ( lijkt een beetje op een kruising tussen een hert en een lama). Ook komen we Alpacas en lamas en een heleboel vogels tegen. We toeren door de valle en stoppen af en toe om foto´s te maken en als echte toeristen met z´n allen uit de bus te stappen en dezelfde dingen te fotograferen. Je kunt ook met locals of lokale dieren op de foto, maar dat vind ik toch iets te nep. Ze poseren voor je, je neemt een foto en betaalt 1 sol. In Chivay staat ons hostel wat ook in de prijs is onbegrepen. We eten hier eerst een lekker lunchbuffet. Vervolgens belt Marijke met haar ouders en vriendje en maak ik een wandeling buiten het dorp. Ik kom al snel een rivier tegen en ik klim een bergje op om alles wat beter te bekijken. Het is erg mooi in de verte zie ik zelf een watervalletje. Na mijn wandeling kunnen we een beetje rusten en dan vertrekken we naar de Hot springs. We hebben maar liefst twee en half uur om ons in warm bergwater te badderen. Schoon en moe vertrekken we weer naar ons hostel. Vervolgens gaan we met de groep naar een toeristisch restaurant waar we getrakteerd gaan worden op een muziek en dansvoorstelling. Als voorgerecht heb ik papas met een nog al hete salsa, omdat het drinken op zich laat wachten heb ik nog al in vuur en vlam gestaan. Tijdens het eten werden we getrakteerd op traditionele dansen. Ik heb ook twee keer mee moeten dansen. Ik was geloof ik 1x dood door het eten van een vergiftigde appel en de danser probeerde er op allerlei mannieren achter te komen of ik echt dood was (slaan met een zweep (gelukkig niet echt hard) en het ruiken aan zijn stinkschoen (die echt stonk). Al met al was het best wel grappig en is een groot deel van ons gezelschap aan de beurt geweest om te dansen.
Dag 16
Vanmorgen om 5.30 ontbeten en om 6.00 vertrokken naar de condors. Eerst naar een dorpje met een bijzonder kerk en een tweede dansvoorstelling. De condors vliegen meestal tussen 9 en 11 dus we hebben nog even de tijd. Om half negen komen we aan bij het cruz del condor. We stoppen een stukje voor het cruz en lopen een half uurtje naar het uitzicht punt. We zien veel koeien, kolibri´s en een bergkonijn. Bij het cruz stikt het van de toeristen, we moeten even naar het toilet en wanneer we terugkomen, vliegt de eerste Condor over. Wat een gaaf gezicht zeg! Ze zweven op de thermiek en scheren over onze hoofden langs. We tellen er vijf. En wachten in spanning af of ze weer terugkeren en nog eens overvliegen. Dit gebeurt een keer of zeven in een half uur waarna de condors vertrekken. De japanners van rond de 30 doen nog een poging met een condor dans om de condors terug te roepen, Maar dit mocht niet baten en we vertrekken terug naar Chivay waar we een uitgebreide lunch hebben. En dan is het tijd om naar Arequipa af te reizen en na dat we e-mail adressen hebben uitgewisseld nemen we afscheid van ons reisgezelschap. We kopen twee bustickets om morgenochtend naar Nazca te vertrekken. We eten nog een Peruaanse maaltijd met maïs en kaas op een terrasje en duiken dan ons bedje in.
Dag 17 Nazca
Na een tocht van zo´n 9 uur komen we aan in Nazca. Aangekomen in ons hostel wil de hostel baas ons al gauw spreken. Het blijkt te gaan om een aantal excursie die hij aan biedt. Morgen heeft hij twee mensen maar hij wil ons er ook nog wel bij hebben. Na heel wat heen en weer gepraat maken we de man duidelijk dat we niet met hem mee willen. We hebben namelijk het idee dat het nogal knullig geregeld is en willen in Nazca centrum een goede en misschien iets duurdere toer boeken. De man van het hostel is er niet erg blij mee en achtervolgt ons tot in het centrum, hoe verder we lopen hoe verder ook de prijs zakt. Maar we blijven standvastig en uiteindelijk druipt hij af. Aangekomen in het centrum boeken we een tour bij een gerenommeerd bureau, morgen gaan we naar de Nazca lines en naar een Inca begraafplaats. De mannen zijn hier trouwens nog vervelender dan in de rest van het land. Op elke straat hoek wordt je nagefloten en aangesproken. We hebben er niet echt behoefte aan, maar het is lastig om te negeren. We eten in een restaurantje war ik pasta met alleen tomatensaus bestel maar pasta met ham krijg. Ik had nog wel gezegd dat ik vegetariër was maar de serveerster begrijpt geloof ik niet zo goed wat dat inhoudt want ze vraagt me of ik dan ook geen ham eet. Uiteindelijk toch een Spaghetti zonder ham gekregen maar wel voor twee spaghetties moeten betalen. Je merkt hier trouwens weinig van de aardbeving, hier en daar is een deel van de bovenverdieping weg maar wanneer je het niet zou weten dan valt het je niet op. Na nog wat gedronken te hebben verheugen we ons erg op de dag van morgen.
Dag 18 Nazca en Ica
Vandaag staan dus twee excursies gepland. We gaan eerst een bezoek brengen de Nazca lijnen. Het beste kan je deze vanuit de lucht bewonderen maar dat vonden we toch wat te duur en het leek ons ook niet echt leuk om in een klein gammel vliegtuigje rond te vliegen. Voordat we de lijnen gaan bekijken maken we kennis met onze gids. Het is en hele aardige man en hij spreekt erg goed Engels (een zeldzaamheid voor Peru). Eerst brengt hij ons naar een museum van Maria Reiche, helaas is dit gesloten zoals de gids verteld hebben mensen geld van het museum achterover gedrukt en proberen ze de corruptie problemen op te lossen. Hij wilde toch even proberen of het open was, maar helaas. Maria Reiche is een Duitse wiskundige die in haar eentje de Nazca lijnen heeft onderzocht. Men zegt hier dat ze een beetje wereldvreemd was omdat ze haar hele leven wiedde aan het onderzoeken van het hoe en waarom van de Nazca lijnen. Voor ons is het tijd om de lijnen te gaan bekijken we rijden naar een uitzicht toren waarvan daan we lijnen en figuren kunnen zien. We zien de handen,een boom, een salamander en een aantal rechte lijnen en geometrische figuren. Het is wel indrukwekkend. De lijnen zijn zo´n 2000 jaar oud en blijven dankzij de wind en de weinige regenval in dit gebied bestaan. Het proces van het maken van de lijnen is eigenlijk erg simpel stenen werden aan de rand van het figuur gelegd en de grond werd een beetje afgegraven waardoor er een kleur verschil is. Er zijn allerlei speculaties over hoe het mogelijk is dat de figuren zo symmetrisch zijn. Sommige onderzoekers denken dat er gebruik gemaakt werd van ballonnen om alles vanuit de lucht te bekijken maar de meest plausibele verklaring is dat ze torens bouwden en dat iemand de aanwijzingen gaf vanaf deze toren. Na ons bezoek aan de Nazca lijnen bezoeken we en werkplaats waar goud wordt gezuiverd. Er zijn hier veel mijnen waar men goud uit haalt maar voordat er alleen goud over is moet de modder die gedolven is een heel proces ondergaan. Eerst wordt de modder in een bassin gedaan waar water en kwik aan toegevoegd wordt. Vervolgens gaat weer iemand op een soort wip wap staan om de modder een het kwik water te mengen. Na heel wat heen en weer gewip blijft er uiteindelijk een pap over met kwik en goud. Dit moet dan weer verbrand worden. De kwik smelt eerder en dan blijft er goud over. Al met al een heel gedoe voor een beetje goud. De mijnen zijn hier trouwens voor iedereen toegankelijk maar natuurlijk heeft niet iedereen de spullen voor het extraheren van goud en zijn de mijnen erg gevaarlijk. Ik zal me dan ook alleen maar in de mijn begeven wanneer ik echt geen geld meer heb om naar huis te komen. Maar dat zal allemaal wel meevallen. Na een lunch pauze gaan we naar een grote begraafplaats. Het is wel erg vreemd om hier rond te lopen. De locatie is eerst door grafrovers geplunderd en het is er een beetje een rommeltje. Langs de paden waar we over lopen zie je veel stukjes bot, haar, potscherven en grafgewaden liggen. De overheid steekt het geld dat bestemd is voor archeologisch onderzoek liever in eigen zak waardoor er geen geld is om de rest van het terrein te onderzoeken. De graven die we bezichtigen zijn geopend en bevatten mummies. Mensen werden hier gemummificeerd om naar een volgend leven te gaan, en kregen ook grafoffers mee om te gebruiken in dit volgende leven. Wat erg op viel was dat de meeste mummies erg veel haar hadden, volgens de gids een status symbool. Sommige haardracht had verdacht veel weg van de dreads van Bob Marley. Het was een interessante excursie en de gids was ook prima. Terug in het centrum eten we snel wat en gaan dan opweg naar Ica. We komen in Ica aan als het donker is en besluiten meteen door te gaan naar Huacachina. Dit is een Oase in de woestijn zo´n 15 minuten van Ica vandaan. We slapen in een Hostel met zwembad. We zien hier al wat meer van de aardbeving, zo mist er een deel van het dat van onze kamer maar dat maakt niet zoveel uit aangezien het toch haast nooit regent (ik geloof 1 of 2 keer per jaar) in de woestijn.
Dag 19 Ica en Pisco
Van het hostel een gratis bootritje over de oase aangeboden gekregen binnen 10 minuten zijn we rond gepeddeld. Er zijn hier veel leuke vogeltjes en ook palmbomen. Een beetje zoals je je voorstelt in de woestijn alleen moet je dan alle hotels wegdenken. Ik besluit een sandboard te huren om de zandduinen uit te proberen. Mareike durft niet omdat ze bang is wat te breken, maar zand is altijd nog zachter dan sneeuw en ik denk dat het niet zo´n vaart zal lopen. Met mijn sandboard klauter ik een zandheuvel op. En het verbaast me maar het gaat me redelijk makkelijk af, de tweede keer ben ik staand al een heel stuk verder beneden dan ik begon. De eerste keer was dat vooral rollend. Het is erg leuk en Mareike wil het toch ook wel proberen. Na een uurtje zit er overal zand en besluiten we naar Ica te gaan. Wanneer we met de moto taxi de stad binnen rijden zien we meteen al de kracht van de aardbeving. Er zijn veel huizen en wegen kapot. Kapotte kerken etc. Al met al worden we er niet echt vrolijk van en kan ik jullie niet vertellen of dit eens een mooie stad geweest is maar op dit moment hebben we er voor ons gevoel niet veel te zoeken. We besluiten dan ook terug te gaan en onze spullen op te halen om naar Pisco te vertrekken. Wanneer we Pisco binnen rijden zijn we echt aangedaan het lijkt of de aardbeving gister is geweest veel mensen leven in tenten en het grootste deel van de stad is verwoest. Het hostel waar we heen wilde blijkt ook niet meer te bestaan. We spreken met de taxi chauffeur en hij raadt ons aan om naar Paracas te gaan. Zo´n 20 km verderop. Hier heeft de aardebeving minder schade aangericht. We besluiten zijn advies op te volgen en naar het veiligere Paracas te gaan. Terwijl we door Pisco rijden vertelt onze taxi chauffeur ons dat hij nu in een klein kamertje woont met vrouw en kinderen en dat zijn huis verwoest is maar dat hij erg gelukkig is dat hij zijn familie niet kwijt is geraakt. We komen langs het hoofdplein en daar staat een tent waar nu nog 300 mensen in slapen. In paracas merk je een stuk minder van de aardbeving er zijn een aantal huizen beschadigd maar lang niet zo hevig als in Pisco. Wat kan het dan toch een boel verschil maken met de plek van het epicentrum en 20 km verderop.
Na een lange strandwandeling en een glas Pisco (de drank van de streek) duiken we ons bedje in.
Dag 20 Pisco en Ayacucho
Vandaag maken we een tour naar de Islas Belistas. Ook wel de Galapagos eilanden voor arme mensen genoemd. Het was echt erg mooi we hebben zeeleeuwen, pinguïns, pelikanen en een heleboel vogels gezien. Na de tocht hebben we een wandeling gemaakt langs het strand. We kwamen een helboel optrekjes tegen van rijke Peruanen die een tweede huis hebben. Wel wrang dat in Pisco mensen in tenten bivakkeren terwijl hier alles leegstaat. Ook zien we hier meer bouwvakkers dan in Pisco. Dat bewijst maar weer eens dat met geld veel te krijgen is. Na afscheid genomen te hebben van het strand en de barman (die een oogje op me heeft) vertrekken we naar Ayacucho. Het einde van onze reis is nu echt bijna een feit. We gaan eerst naar een ander plaatsje in de buurt waar de bus vandaan vertrekt. Ook hier heeft de aardbeving huisgehouden en we praten met een aantal mensen waaronder een oud vrouwtje die hun huis hebben verloren en nu in een tent wonen. Het zal erg lang gaan duren voordat alles weer is opgebouwd aangezien hier weinig goede materialen en machines zijn en er ook niet voldoende geld is.
Dag 21 Ayacucho
In de bus hebben we een Frans echtpaar ontmoet dat ook naar Ayacucho gaat maar ontzettend slecht Spaans spreekt. We hebben ze dan ook een beetje geholpen met het kopen van broodjes en het zoeken van een kamer in een hotel. Mareike en ik besluiten ook nog een nachtje een beetje bij te slapen in een hostel zodat we weer fris en fruitig kunnen beginnen in de casa. Het is wel fijn om weer terug te zijn, ik merk dat ik Ayacucho toch een beetje als mijn thuis in Peru ben gaan beschouwen en vind het fijn om weer in mijn vertrouwde omgeving te zijn. We hebben eindelijk tijd om weer eens op internet te gaan en ik check mijn mail. En jawel hier komt het staartje van mijn gids verhaal. In mijn mailbox een mail van Darwin met een huis liefdesgedicht in het Spaans. O jongens wat moet ik daar nu weer mee? Ik denk dat ik hem er maar hartelijk voor bedank. In een bekende omgeving kom je ook bekende mensen tegen en we ontmoeten Carlos die al een tijdje een oogje op me heeft en elke keer vraagt of ik wat met hem wil gaan drinken. We besluiten maar om ja te zeggen misschien dat we daarna van hem af zijn. Het was wel erg grappig in Carlos had aardig wat gedronken en legde een hele liefdesverklaring af met zinnen als je gezicht is gekerfd in de maan. Maar ja nu moet ik voor de zoveelste keer aan een Peruaanse jongen duidelijk moet maken dat ik het toch echt niet erg vind om zonder Peruaanse vriend terug naar Nederland te keren. Ze snappen het hier echt niet dat je het niet erg vindt om geen novio te hebben. Maar in ieder geval zorgt het wel voor grappige situaties.
Casa
Met Chantal gaat het niet zo goed, ze is ontzettend dun en moet weer naar het ziekenhuis. Verder zijn er op dit moment zoveel vrijwilligers dat er voor ons de eerste dagen geen werk is. Op zich geen ramp want ik moet al mijn kleren wassen en zo kunnen we weer een beetje aan ons ayacucho leven wennen (wat trouwens verbazend snel gaat). Mareike en ik maken nog een excursie naar mooi watervallen en komen daar bij een schooltje terecht waar de kinderen leren lezen en schrijven en landbewerken. We worden uitgenodigd voor de lunch en ik sta als dank mijn Engels-Spaans boek aan de school en een paar ballonnen die altijd in mijn rugzak heb zitten. Het was een erg leuk ervaring. Op het moment weer volop aan het werk in de casa maar ik geniet er wel van ben er snel weer ingerold en omdat mijn Spaans steeds beter wordt en ik de kids beter kan gaat het me allemaal wel redelijk goed af. Nou lieverdjes ik ga nu eens stoppen en wanneer je de foto´s wil bekijken moet je even op de links die hieronder staan klikken.
Muchos Besos, Lotte
Foto´s Ayacucho en foto´s van de kinderen
http://picasaweb.google.com/vandijk.lotte/AyacuchoEnKids?authkey=WH7HXinKDBI
Foto´s van Bolivia
http://picasaweb.google.com/vandijk.lotte/Bolivia?authkey=r3dxmwXK2QE
Foto´s van Andahuaylas en Cuzco
http://picasaweb.google.com/vandijk.lotte/AndahuaylasEnCuzco?authkey=ufbc3blsYxQ
Heilig vallei en Machu Picchu
http://picasaweb.google.com/vandijk.lotte/HeiligeValleiEnMachuPicchu?authkey=deOf4eogjJw
Arequipa, Nazca, Ica, Pisco, Paracas
http://picasaweb.google.com/vandijk.lotte/ArequipaNazcaIcaPiscoParacas?authkey=oNn1dkfeYqU
De rest
http://picasaweb.google.com/vandijk.lotte/Peru?authkey=W4XbtUjUnY0
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
