Heilige koeien en Delhi belly

Ons volgende avontuur start met een rafttrip van 2 dagen, we hebben gekozen voor een rustige rivier en dat blijkt gelukkig ook zo te zijn. We drijven relaxt de rivier af steeds uitgezwaaid door kinderen van de kleine dorpjes waar we langs dobberen. Af en toe moeten we in actie komen en roept onze raft kapitein all forward! En dan worden er 8 peddeltjes in het water gestoken en wordt er om het hardst gepeddeld om de rotsen te ontwijken, af en toe komt er een grote golf water de boot in, hi ha, leuk hoor. In de middag komen we met wat stramme spieren aan in ons tentenkamp en wordt er heerlijk voor ons gekookt. 's avonds komen de dorpelingen die in het dorpje bij ons kamp wonen bij ons kampvuur zingen en dansen. Helaas hebben we een stelletje chagrijnige Denen in ons raft team zitten, de dorpelingen vertrouwen ons toe dat ze een beetje bang voor ze zijn en zijn daarom minder uitbundig dan anders. Jolijt en ik zetten onze beste dansbeentjes voor en dansen onder gezang en getrommel bij het kampvuur. De volgende dag stappen we weer in het raft en gaan nog een paar flinke stroomversnellingen door, het raft kiept een keer bijna om maar gelukkig weten we overeind te blijven. Bij het eindpunt stappen we in de bus naar Chitwan. We slapen in een luxe kamer, ons eten wordt zelfs op onze veranda geserveerd en genieten van de mooie tuin met bloemen, vlinders en vogels. We besluiten de volgende dag om een fiets te huren en gaan vol goede moed op weg op onze krakkemikkige fietsjes. Al snel eindigt de verharde weg en bestaat de weg uit los liggende steentjes waar we al op en neer schuddend over heen hobbelen. We fietsen door een paar leuke kleine dorpjes en hobbelen vervolgens verder naar het elephant breeding center, schattige kleine olifantjes staan vastgeketend naast hun moeder op het eten te wachten. Ze gaan overdag de jungle in en nu is het voedertijd. Anders dan ik dacht worden de olifanten niet gefokt om terug uit te zetten in de natuur maar om te gebruiken voor zwaar werk en jungle safari's, olifanten in het wild zijn alleen maar gevaarlijke lastpakken zeggen de locals. Onder luid trompet geschal van de olifanten stappen we weer op ons fietsie om door traditionele dorpjes weer terug te fietsen. Met beurse handen en billen en nog natrillend van al het gehobbel worden we er op gewezen dat er een neushoorn in de buurt is en we gaan snel kijken, echt mooi om de neushoorn aan de ander kant van de rivier rond te zien wandelen, we zien vooral zijn gepantserde achterwerk en af en toe een glimp van zijn neus met hoorn. Als het donker word gaan we naar een tharu dansvoorstelling. Ondanks dat het vooral voor toeristen was opgezet was het toch tof om te zien, en vanwege deewali (lichtjes festival) waren er ook een aantal lokale dansgroepen uitgenodigd. Het festival gaat om het goede dat het kwade overwint, mensen zetten elke avond kaarsjes buiten, kinderen en dorpsgroepen zingen en dansen om geld op te halen voor hun dorpskas en de heilige dieren worden nog eens extra in het zonnetje gezet met bloemen kettingen en tika's. De volgende dag is het tijd om de jungle in te gaan, we hebben allemaal spannende verhalen gehoord over aanvallen van beren, neushoorns die je achter na zitten en wilde olifanten. Dus enigzins gespannen beginnen we aan onze tocht. We starten met een prachtige kano tocht over de mistige rivier, we zien een dikke krokodil, gevlekte herten een aapje en heel veel vogels. Dan begint onze spannende jungle wandeltocht, door bossen en olifantengras. Helaas komen we geen enkel dier tegen, misschien zijn ze gisternacht tot in de late uurtjes deewali aan het vieren geweest? Tijdens onze jeepsafari in de namiddag zien we iets meer, krokodillen, grote vogels, een hagedis en herten maar de grote dieren blijven goed verstopt. Gelukkig hebben we in de ochtend naar de wasbeurt van de werkolifanten kunnen kijken en hebben we deze machtige dieren van heel dichtbij kunnen zien en aanraken. Na onze jungeltocht is het al bijna tijd om Nepal te verlaten, we maken eerst nog een tussenstop in Lumbini. Door veel boedhisten gezien als de plek waar Boeddha werd geboren. Het was een mooi tempelcomplex, waar veel verschillende monniken en elk hun eigen kostuum op bedevaart waren, vooral de groep mantra zingende monniken zorgde voor een fijn moment. En dan moeten we er toch echt aan geloven na allerlei horror verhalen over de grensovergang, viezigheid, oplichterij en armoede gaan we dan toch naar India. De reis loopt anders dan we verwacht hadden vrij voorspoedig, we kunnen door iets meer te betalen met een luxe jeep mee, we worden voor het eerst opgelicht met een gepeperde rekening bij het wegrestaurantje waar de jeep chauffeur ons naar toe brengt. Dan worden we in Varanasi met een auto rickshaw door de halve stad gereden omdat de driver het hostel niet kent waar we willen worden afgezet, worden we een tijdje achtervolgd door een mannetje dat graag wil dat we in zijn hostel gaan slapen maar uiteindelijk zijn we er dan. En het valt reuze mee! Okee mensen gooien hun afval gewoon van het balkon naar beneden, je moet bij elke stap uitkijken dat je niet in de koeienpoep stapt of tegen een koe opbotst, maar de mensen zijn wat extroverter en kleurrijker en Varanasi is een gekke stad. Op elke straathoek zit een tempeltje, bij elke bocht kom je een heilig mannetje tegen, ze zijn er in verschillende soorten en maten. Van oranje swami's tot half naakte kalkwitte mannetjes met enorme bossen dreadlocks. We geven onze ogen flink de kost. Op de weg naar Varanasi toe zagen we al het lichaam van een overledene op een jeep vervoerd worden, vandaag zien we het ritueel dat wordt uitgevoerd bij de Ganges. Het lichaam wordt gewassen in de Ganges, vervolgens wordt het gecremeerd op een grote stapel hout, er staan meerdere van deze stapels naast elkaar. De as wordt daarna in de Ganges gedaan en er door een aantal mannen weer uitgeschept. Het is een vreemde gewaarwording, het lijkt hier allemaal zo normaal. Tweehonderd meter verder op zijn mensen zich gewoon aan het wassen in het rivierwater. 's avonds zitten er vanwege een festival honderden mensen aan de waterkant met offers voor de goden, er worden kaarsjes aangestoken.
Dan gaan we verder, dit keer met de nachttrein naar Agra. Weer een nieuwe ervaring, de bedjes zijn hard en het is ijskoud, maar de sfeer is goed en we voelen ons er niet onveilig. De taj mahal is prachtig, wel ontzettend toeristisch en Jolijt moet vanwege haar blonde haar met bijna elke indiër op de foto, zelfs de legerofficier met flink geweer kan het niet laten. We hebben nog maar een paar dagen over en besluiten met een grote boog via Jodhpur, Pushkar en Jaipur naar Delhi te gaan.
In Jodhpur, de blauwe stad zien we een prachtig fort dat nog ingericht zoals het vroeger was, genieten we van een stukje Indische live muziek en gaan we op souvenirtjes jacht. We bezoeken de WC wat vaker dan normaal na een vermoedelijke verkeerde gevallen lunch bij een straatstalletje in Agra. In Pushkar is de camel fair aan de gang, elk jaar is er een grote markt waar kamelen en paarden worden verkocht en vinden er rituelen plaats bij het heilige meer. Jolijt is helaas ziek en ziet vooral de hotel kamer, ik vermaak me prima met het bekijken van alle kleurrijke mensen, het bezoeken van de fair waar als entertainment meisjes over een koord lopen, apen kunstjes vertonen, worstel wedstrijden worden gehouden en waar je in het circus nog kan kijken naar de vrouw met de baard en de man met drie armen. Wanneer Jolijt wat aangesterkt is vertrekken we naar Jaipur, het is een drukke en vieze stad, we bekijken een mooi fort net buiten de stad en zien het water en het wind paleis en tot slot gaan we nog naar Delhi. We zijn aan alle kanten gewaarschuwd voor deze stad, maar bij aankomst blijkt het goed te vergelijken met andere Aziatische steden, druk, hectisch, vies en veel mannetjes die je wat aan willen smeren. We zien vooral de main bazaar, waar we de laatste inkopen doen, chai drinken en de indrukken van India nog eens goed in ons opnemen. ’s Avonds gaan we met de metro, waar je zelfs een speciale vrouwen coupé hebt, naar een Sufi tempel. Helaas regent het die avond en is het door de Lonely Planet aangeraden Sufi gezang afgelast, toch is het interessant om op het moskee terrein rond te lopen. En dan is het toch echt tijd om met een lichte pijn in het hart afscheid te nemen van het kleurrijke India en het prachtige Nepal en weer naar ons koude kikkerlandje te vertrekken. Ik denk dat ik ooit nog wel eens terug wil om een langere trekking te maken in de bergen van Nepal en om meer van India te ontdekken.