Gringa trail deel 2

Van veel mensen lieve reacties gehad op mijn ziek zijn waar ik de vorige keer mee eindigde. Gelukkig was het maar voor een dagje en voelde ik me de volgende dag weer kip lekker. Ik ben trouwens al lang en breed weer in Ayacucho, dus alles is een beetje achterhaald maar ja ik loop een beetje achter met schrijven dus moeten jullie maar een beetje geduld hebben.

Dag 7
Vandaag houden we een relax dagje, we gaan namelijk pas ´s avonds op weg naar Bolivia. We beginnen onze dag met een heerlijk ontbijt in een Engels Café, ik eet wentelteefjes. Na het ontbijt besluiten Mareike en ik ieder onze weg te gaan. Ik wil wat musea bezoeken en Mareike wil nog wat souvenirs kopen. We besluiten elkaar rond lunch tijd weer te ontmoeten. Ik bezoek 4 kleine museumpjes. Een met Peruaanse kunst (ben ik niet helemaal weg van). In de ander was wat over de geschiedenis van Cuzco te bekijken, wel leuk maar niet echt uitgebreid en natuurlijk alles alleen in het Spaans. Wat ik gelukkig ondertussen aardig kan begrijpen. Vervolgens naar een klooster waar nog steeds een aantal nonnen wonen. Hier waren mooie en grote religieuze schilderijen en een rijk versierde kapel. Tot slot nog naar een museum met moderne kunst geweest. Weer eens wat anders, ze dachten geloof ik dat ik veel geld had want ze probeerde me meteen een schilderij aan te smeren. Vervolgens terug naar het centrale plein waar ik en Mareike hadden afgesproken voor de lunch. We nemen een menu vandaag. Dat is een goedkope maaltijd waarbij je voor en hoofdgerecht uit een beperkt aantal gerechten kan kiezen. Ik eet papa de Huancaina, Tortilla, guacamole met chips en een vruchtenspa en dat alles voor ongeveer 2 euro. In het restaurant waren ook een para Amerikanen die Cuy (cavia) besteld hadden en dat nogal amazing vonden. Ze hebben geloof ik wel 20 foto´s genomen. Na de lunch een tijd op het plaza gezeten en gekeken naar een fiesta met dansende kinderen. Nog een gesprek gevoerd met een vrouw die met haar dochtertje op straat vingerpoppen verkoopt om aan eten te komen. Ze heft nog twee ander kids, waarvan er 1 verbazingwekkend naar school gaat. Ze probeert van het weinige geld dat ze over heeft de school te betalen. Aan het eind van de dag afscheid genomen van ons prinsessen hostel en lekker gegeten in broodjes zaak. Voordat we vertrokken toch nog even de tijd op ons ticket gecheckt. Bleek dat we een uur later vertrokken dan we dachten. We besluiten dan ook nog maar een Jugo te drinken en daarna naar de bushalte te vertrekken. Aangekomen in de bushalte blijken we toch over te moeten stappen in Puno, hadden we al een beetje ingecalculeerd maar toen we het ticket kochten Word ons gezegd dat we geen overstap hadden. Maar ja we zijn al lang blij dat de bus er is en dat we op tijd vertrekken. Op naar Bolivia!

Dag 8
Dit keer niet moe genoeg om te slapen in de bus, we komen om 5.00 uur aan in de bushalte en moeten daar nog eens twee en een half uur wachten op de volgende bus. Ik ben wel een beetje zenuwachtig aangezien het volgens mijn berekeningen vandaag mijn laatste dag van mijn Peruaanse visa is. Ik hoop maar dat ik goed geteld heb en er geen problemen aan de grens zijn. Na een rit van 3 uur over een stuk land dwars door het hoogst bereikbare meer ter wereld komen we aan bij de grens van Bolivia. We moeten eerst naar de politie en krijgen daar een stempel dat we het land gaan verlaten. De agent kijkt even snel in mijn paspoort en zet een stempel, gelukkig gaan ze dus niet de dagen lopen tellen. Vervolgens moeten we naar de Peruaanse immigratie dienst om ons niet meer geldige visa in te leveren. Dan lopen we met een ingevulde aanvraag voor enkele visa naar Bolivia. Hier doen ze allemaal niet zo moeilijk en krijg je na inlevering van je papiertje een stempel voor 30 dagen. Het is dus allemaal gelukt en we zijn in Bolivia. Nu maar hopen dat we ook weer terug Peru in kunnen komen. We wachten in Bolivia op de onze bus die ook de grens formaliteiten moet ondergaan. Er zijn een aantal schoenpoets jongetjes die zeggen dat ze munten verzamelen maar deze dan heel slim later weer willen ruilen tegen Soles of Bolivianos (Boliviaanse munteenheid). Na een paar minuutjes gaan we op weg naar Copacabana. Wanneer we hier uit de bus stappen worden we onthaald door een groep mensen die ons hun hotel willen aanprijzen. We besluiten samen met een in de bus ontmoette Nederlandse jongen (Peter) een hotel te gaan bekijken. Het hotel blijkt prima te zijn en kost voor twee personen 3 euro per nacht. De prijzen zijn hier net zoals als in Peru alleen moet je hier alles door 10 delen en in Peru alles door 4. Het leven is hier voor ons dus erg goedkoop. We ontbijten in het hotel (pannenkoeken) en maken een praatje met Peter. Vervolgens wandelen we een beetje door Copacabana en langs het meer. Wanneer we terug zijn kom ik tot de conclusie dat ik mijn fototoestel mis. Oeps, aangezien ik nog al moe ben omdat ik een nacht niet heb geslapen kan ik niet echt meer helder denken en we zoeken de hele hotel kamer af. Wanneer we zover zijn dat we het op willen geven, ik gaf de schoenpoets jongetjes al de schuld, vind ik mijn fototoestel achter mijn bed onder de deken die ik van mijn bed gemikt had. Wat een opluchting! Ik had mijn foto´s van de Machu Picchu nog niet op een DVD gezet dus ik was al bang dat ik alles kwijt was. We gaan nog even de toeristenwinkeltjes langs, het is hier een beetje een hippie dorp. Ik denk dat het hier makkelijker is om de hippie leefstijl te leven dan in Europa. Ik zie veel alternatievelingen die sieraden verkopen en eettentjes runnen. We besluiten om ons avondeten ook in een van deze tentjes te nuttigen. Het is nogal lastig om iets van de kaart te bestellen aangezien de boodschappen morgen worden gedaan en er dus niet veel in huis is. Maar de sfeer is goed en het eten dat uiteindelijk wel in huis is ook. Na het eten hebben we een tocht naar Isla del sol geboekt (eiland in Titicaca meer). Morgen om 8.30 vertrekken we. We gaan vroeg naar bed vanwege de overgeslagen nacht.

Dag 9
We zijn vanmorgen een beetje aan de late kant en eten een desayuno rapido terwijl we op een plastic stoeltje van de lake view genieten. We maken met ons bootje ene mooie tocht over het meer. Het is wel erg koud omdat we voorop de boot zitten. Maar we hebben daarentegen wel een goed zicht op het meer. In onze boot zit ook een Australiër die een gitaartje bij zich heeft. We worden dus ook nog eens getrakteerd op een rauwe Australische serenade. Maar zo op het meer past het wel. We zijn na twee uur varen op het eiland en worden door een gids begeleid naar ene mini museumpje waar een aantal vondsten zijn tentoongesteld die uit een verborgen stad onder de zeespiegel komen (ontdekt door Jaques Cousteau). Vervolgens met onze gids door het echt platteland (met ouderwetse handwerktuigen) naar een heilige steen, ceremoniële tafel en een rots waar je een Puma in kon zien. Aan deze rots heeft het meer zijn naam ontleent Titi Karca (Puma rots). Vervolgens naar een Inca tempel waar zo´n 200 kinderen zijn geofferd om de goden gunstig te stemmen. Wel raar om daar te staan, en je voor te stellen hoe het er vroeger aan toe ging.
Na de uitleg van de gids kon je met de boot om het eiland heen varen of van de ene kant naar de andere kant van het eiland lopen. We hebben besloten om te lopen. Het was een warme tocht met veel heuvels maar wel erg mooi. We zien veel ezels en lokale mensen. Wanneer we aan de ander kant van het eiland zijn eten we een sandwich en vertrekken we weer naar Copaccaban. Op de boot komen we een andere gids tegen die Engels spreekt (hij is 23) en we hebben een leuk gesprek. We wisselen E-mail adressen uit en vertrekken na dat we weer in Copacabana zijn naar ons hostel. Dit verhaal heeft nog een staartje maar dat komt pas aan het einde van mijn reisverslag (ja, ja ik houd jullie lekker een beetje in spanning) al kan ik jullie wel verklappen dat er geen sprake is van een geliefde in Peru.
Marijke koopt nog wat meer souvenirs en krijgt haar tas maar moeilijk ingepakt, we vertrekken morgen namelijk naar La Paz. Ik stel me met alleen een nieuwe linnen broek tevreden.

Dag 10
We lopen met onze ingepakte tassen naar de bushalte en worden opgewacht door een mannetje met bustickets naar La paz. Voor 2 euro kunnen we naar La paz in ene goede bus. We wilden eerst met de combi gaan maar voor 50 cent extra kunnen we met de bus dus besluiten we maar om dat te doen. We zitten lekker ruim en onze backpacks zitten veilig onder in de bus. De tocht is mooi we rijden door kale heuvels en zien bergen met sneeuw. We moeten met een boot een stukje mee roversteken. Er zijn speciale boten voor de bussen die er nogal gammel uitzien. Maar hopen dat het goed gaat. Wij gaan met een snellere boot. En wachten 10 minuutjes op onze bus waarna we onze reis voortzetten. Na een tocht van 3 ½ huur over het arme platteland (de mensen zijn hier armer dan in Peru) komen we aan in La Paz. Het is net zo druk en viezig als in Lima. Alleen een stuk armer (slechtere huizen en heel veel bedelaars). We laten ons naar een in een geleende lonely planet geselecteerd hostel brengen. Omdat we geen reisgids van Bolivia hebben is het nogal lastig om onze weg in La Paz te vinden. We proberen het VVV te vinden. Maar dat blijkt nogal lastig te zijn aangezien zelf de toeristen politie niet blijkt te weten waar het is. Uiteindelijk belanden we in een restaurantje waar ze toevallig een reisgids van Bolivia hebben staan en vinden we uit dat het VVV vlakbij ons hostel is. Na ons bezoek aan het VVV besluiten we drie attracties in de omgeving van La Paz te bezoeken. De valle de la luna, een dierentuin en een berg van 5800 meter. We gaan morgen naar de valle en de dierentuin en op onze laatste dag in La Paz naar de berg. Nu we de stad een beetje kennen lopen we naar de Bruja markt. Je kan hier echt de gekste dingen kopen tegen allerlei kwaaltjes. Zoals gedroogde lama baby’s en padden. Geen idee waar ze goed voor zijn, maar ik geloof dat je van alles kan genezen hier (in ieder geval dat beweren de Brujas).

Dag 11
We zijn met de combi naar de valle de la luna vertrokken. De tocht is mmoi en we zijn al snel in de natuur. Het is maar 30 minuten rijden vanaf La Paz. Het is leuk om wat meer van de stad te zien en toch zo snel tussen de bergen te zijn. In de valle kopen we een ticket en krijgen we een plattegrond. Blijkt dat het een met routes uitgevoerd stenen park is, niet zo avontuurlijk dus maar wel erg mooi. Wanner je heel goed kijkt kan je met veel fantasie de figuren die in de toeristenfolder genoemd zijn in de steenformaties ontdekken. Voorzover ik begrijp zijn de steen formaties ontstaan door erosie en dacht ik dat het een soort lava steen was, maar zeker weten doe ik het niet. Waar ik echt van genoot was dat het zo rustig was. En toen we op een bankje zaten er een grote vogel op de thermiek aan kwam zweven. Ook was het leuk dat er een local bovenop een rotspunt fluit aan het spelen was. Dat gaf me een echte zweverige ervaring. Het was natuurlijk de bedoeling dat je een van de fluiten kocht maar de man was ook tevreden met een kleine bijdrage voor zijn muziek. Na de vallei zijn we naar de dierentuin gegaan. De hoogstgelegen dierentuin in de wereld. Met een hele donkere dreigende lucht zijn we weer naar La Paz vertrokken. Als lunch een vega burger gegeten, wel lekker weer eens een soja ding te eten. Vervolgens hebben we nog wat toeristisch inkopen gedaan en hebben we speelgoed en boeken voor de kinderen in de casa gekocht. Als avondeten naar een Joods restaurantje, de falafel was lekker maar mijn spinazie driehoekje smaakten naar zeep, daar hadden ze zeker de spinazie in gewassen. Na wat gedronken te hebben was het weer tijd om naar bed te gaan

Dag 12
Vanmorgen vroeg op gestaan om met de tour naar de berg te gaan. We moeten drie uur rijden. Maar dan hebben we ook wel wat spectaculairs. De bus stopt op 5400 meter. En we kunnen zomaar in de sneeuw lopen. We klimmen nog 400 meter verdere omhoog, wat redelijk zwaar is vanwege de ijle lucht. Maar met veel pauzes lukt het wel. Wanneer je niet hoeft te klimmen voel ik weinig van de hoogte, aangezien ik in Ayacucho op 2800 meter leef ben ik er toch we aardig aan gewend denk ik. Terug in la Paz koop ik een paar goedkope gympen voor mezelf zodat ik ook eens op iets anders dan op mijn bergschoenen kan lopen. We eten voor een laatste keer in Luna´s omdat we morgen terug naar Peru vertrekken.


Wordt vervolgd......................