Ik ga op reis en ik neem mee ......

Zo maar weer eens een bericht uit Ayacucho. Hier alles prima hoor. Heb alweer een ritme te pakken. Het vreemde is dat ik hier prima slaap. Misschien moet ik Nederland ook gewoon elke dag om 6 uur mijn bed uitgaan en dan 6 dagen per week werken. Dan ben ik in ieder geval moe genoeg om binnen een uur inslaap te vallen. Vandaag werden we allen om half vijf wakker van een dronken man die tegen zichzelf aan het praten was. Later bleek dat hij een lekker plekje tegen onze deur aan had gevonden, beschut voor de regen. Hij ligt nu lekker te slapen en houdt zich rustig. Het weer is hier op het moment nogal herfstig terwijl we net de lente zijn ingegaan. Vandaag grijs en af en toe buitje en redelijk koud. Maar gister was het daarentegen weer erg warm. Ik ben gisteren, op mijn vrije dag, naar de cañon geweest. Hier komen twee rivieren samen en het was erg mooi. In eerste instantie was het de bedoeling om naar watervallen te gaan maar deze bleken op 3 uur reizen van Ayacucho te liggen. En in 6 uur in een hobbelend busje hadden we niet zo zin. Dus uiteindelijk met een busje naar Huanta gegaan en daar een moto taxi genomen naar Luricocha. En vandaar na heel wat onderhandelen met een taxi chauffeur naar de cañon de Huatuscalla gereden. We hebben eerst een uitzichtpunt bekeken en zijn daarna een berg opgeklommen om een paar mooie plaatjes te schieten. Onze taxi chauffeur (een al wat oudere man) wilde ook mee naar boven. Hij kon ons tempo maar moeilijk bijhouden en we hebben wat vaker stilgestaan dan we normaal zouden doen. Maar het was wel leuk dat de taxi chauffeur ook mee ging, hij vertelde ons een beetje over het landschap en de planten en dieren. Vervolgens nog een groot stuk taart gegeten, was erg lekker. Thuis (in het vrijwilligershuis) ons favoriete kaartspel gedaan. Er zijn weer een aantal nieuwe vrijwilligers aangekomen, 3 Franse meiden. Ze spreken slecht Engels en Spaans dus de communicatie verloopt nogal moeizaam. Ze blijven hier maar 1 maand en dat is maar goed ook want binnenkort komen er vier nieuwe vrijwilligers die voor een jaar blijven en ons huisie raakt een beetje vol. Het werken met de kinderen wordt al steeds makkelijker, mijn Spaans verbeterd en ik leer hun voorkeuren een beetje kennen. Het lastigste is de groep met de grote kinderen aangezien ze soms nogal bijdehand zijn en mijn basic Spaans zich er niet voor leent om bijdehand terug te zijn. Alle kids hier hebben een moeilijke jeugd gehad. Zo heeft Alberto een tijd in de gevangenis gewoond en is Fermin jaren lang aan een boom vastgebonden geweest, waar hij vooral contact had met honden. Het is moeilijk om de goede methode te vinden om met deze kinderen om te gaan. Aan de ene kant hebben ze een strak lijntje nodig maar aan de andere kant ook erg veel liefde en aandacht. Het is niet makkelijk om hier een middenweg in te vinden. Ook moeten we rekening houden met de methode die de señoritas er op na houden en daar ben ik het niet altijd mee eens. Laten we zeggen dat ik tegen een kind heb gezegd dat iets niet mag en het kind dan huilend naar ene señorita rent en dan krijgt wat hij of zij wenst. Vind ik nu niet helemaal een goede methode. De kleine kinderen huilen naar verhouding dan ook best wel veel en zijn moeilijk te troosten, als je ze niet geeft waar ze om roepen. Dat is het lastige van vrijwilliger zijn, je hebt niet echt de kans om hier structurele verbeteringen aan te brengen. Aanstaande zondag zal ik een paar weken niet meer met deze frustratie bezig zijn, dan vertrek ik namelijk met Marijke richting Bolivia. We blijven drie weken weg en wanneer we terug komen hebben we waarschijnlijk geen bed meer om op te slapen. Dus dat wordt een weekje afzien. Ik heb trouwens best zin om een Peru eens een beetje te gaan verkennen. Maar vind het ook wel raar om mijn leventje in de casa achter te laten, wetende dat er veel wisseling van vrijwilligers is wanneer ik terug kom. Maar volgens mij gaan we echt een leuke reis maken. Het reisplan is om de gringo trial uit de Lonley planet te volgen met als extra toevoeging Bolivia. We vertrekken dus zondagavond en dan gaan we naar Andahualyas. Het is de bedoeling om hier een dag en een nacht te blijven zodat we een beetje bij kunnen komen en een meer kunnen bezoeken. De reis van Ayacucho naar Cuzco duurt namelijk zo´n 24 uur en het is wel zo relaxt om deze hobbelige rit te onderbreken en even een dagje de benen te strekken. Dan gaan we de volgende dag verder op weg naar Cuzco. Het plan is om Cusco te bekijken en vervolgens naar de heilige vallei te gaan en de Machu Picchu te bezoeken. Na Cuzco vertrekken we naar Bolivia, waar ik mijn visa kan verlengen. We verblijven een paar dagen in Copacabana waarvandaan we het Titicacameer gaan bezoeken. Vervolgens gaan we naar La Paz. Dan vertrekken we vanuit Bolivia weer richting Peru om Arequipa te bezoeken. Hier is een mooie cañon en de hoogste berg van Peru. Vervolgens trekken we langs de kust (de weg is ondertussen weer goed begaanbaar) naar Nazca, Ica en Pisco. We zullen in deze plaatsen niet lang verblijven aangezien er nogal wat schade is na de aardbeving. Vervolgens gaan we vanuit Pisco weer terug naar Ayacucho.