Oude mannetjes deel .... (ik ben de tel kwijt)

Tot nu toe lukt het aardig om jullie een wekelijkse update te geven van mijn Peruaanse avonturen. Ik net niet hoe lang ik dat vol blijf houden hoor, dus als je eens een keer een tijdje niks van me hoort,. Maak je dan niet meteen ongerust waarschijnlijk ben ik dan druk bezig met het in het gareel houden van mijn niños.
De tijd gaat snel nog een paar dagen in Huancayo en over een hobbelige weg, een 12 urige reis, naar Ayacucho. Het schijnt wel heel mooi te zijn dus ik ga proberen een dagrit te boeken en een plekje bij het raam te bemachtigen.
Verder al aan het integreren in het Peruaanse leven. Ook ik doe ´s middags rustig aan en eet voor mijn doen erg veel. Vanwege de hoogte verbruik je hier veel energie en kan wat extra eten zeker geen kwaad. De meeste Peruanen hebben een ronde bouw maar zijn bepaald niet dik. Al zie je soms wel van die tonnetje ronde moekes lopen. Mijn Spaanse lessen vorderen gestaag en ik kan al redelijk goed Spaans verstaan. Het spreken gaat nog langzaam en vaak kan ik niet goed op een woord komen. Maar met wat moeite kan ik nu een kleine conversatie voeren. Deze week staan mijn lessen in het teken van conversaties en ik moet ook van alles in de praktijk oefenen. Vandaag naar de markt om fruit te kopen om te oefenen met spreken. Verder nog engels gegeven aan 3 hele verlegen pubers van 13. Het was wel lastig aangezien hun Engelse niveau laag lag en mijn Spaanse kennis nou ook niet echt toereikend is om de Engelse taal uit te leggen. Ik vind het geven van conversatie lessen leuker aangezien ik dan ook wat te weten kom over de persoon waar ik mee praat. En het is ook leuk om te horen wat anderen van de Nederlandse cultuur en gebruiken vinden. Over het algemeen nogal vreemd zo lijkt ze hutspot erg vies en vinden ze het vreemd dat in Holland soft drugs vrij te verkrijgen zijn.
Zaterdag met mijn docente Elida (22 jaar) op stap geweest. Eerst naar een dierenmarkt (soort veemarkt) op een veld. Je moest wel oppassen aangezien je vlak langs de dieren moest lopen en die stieren toch echt wel grote horens hebben. Vervolgens een stuk omhoog naar Chupaca hier werden in de Inca tijd al markten gehouden en nu nog steeds. De moeder van Elida haakte bij ons aan en kocht het ene na het andere voedsel voor me om te proeven. Het was voor de verandering allemaal erg lekker.
Vervolgens over een hobbelige weg naar een klein bergdorpje. In Peru is een taxi rit een hele belevenis. Ik wist niet dat er zoveel mensen in een auto konden. De indeling is als volgt: voor Chauffeur en twee mensen op de passagiersstoel. Achterin wij 3 en. In Nederland is dat het wel zo´n beetje maar in Peru wordt ook gebruikt gemaakt van de achterklep en daar zaten maar liefst 5 mensen in! Mij werd uitgelegd dat er een limiet is voor mensen op de achterbank (2 of 3) mar niet voor mensen in de achterbak. Aangezien je hier betaalt per persoon en niet per taxi rit, wil de chauffeur natuurlijk zoveel mogelijk mensen in zijn auto proppen. Het dorpje waarvan ik de naam ben vergeten bevat de eerste katholieke kerk van Peru. En is een soort bedevaart oord. Er zaten allemaal mensen om een kruisbeeld heen en volgens mijn docente zitten ze daar 7x 1 uur te bidden om een wonder. Ook in dit dorpje werd de traditionele huppeldans opgevoerd. De moeder van Elida had voor me geregeld dat ik met een traditionele danseres op de foto kon. Hoe toeristisch wil je het hebben?
Maar voor ik het wist was ik veranderd in de attractie. Iedereen wilde wel met de gringa uit Holland op de foto. Na een aantal foto´s snel vertrokken, de groep was nogal groot en als we ze hun gang hadden aten gaan waren we de volgende dag nog niet thuis geweest. Weer in een overvolle taxi terug naar Chupaca en met een soort gemotoriseerde riksja naar een mooi meer. Hier een kleine picknick gehouden en vervolgens met de collectivo (klein busje) weer terug naar Huancayo.
Zondag naar de feria geweest om even wat foto´s te maken. Op de terugweg aangesproken in het Engels. Ik dacht op een druk plein kan me niks gebeuren (wat ook zo was) en een leuke conversatie ga ik niet uit de weg. Zodoende belande ik op een bankje tussen twee oude mannetjes en een hond. We spraken over Nederland en Peru. De man die me aan sprak blijkt ook vegetariër te zijn (zijn erg schaars in Peru) en wilde wel een keer met me eten in een vegetarisch eethuisje. Dit heb ik maar afgewimpeld, ik vond hem toch iets te oud voor een date. Wel zijn adres in Lima gekregen, hij spaart ansichtkaarten. En ik heb hem beloofd er een uit Nederland op te sturen. Aangezien ik bijna zeker weet dat ik het papiertje met zijn adres kwijt raak schrijf ik het hier maar even neer.
Juan Ramos Caballero
Correo Central
Lima Peru

Als je, je nog eens verveelt en een oud mannetje blij wil maken, heb je nu dus een mogelijkheid.

Verder dacht ik dat het wel leuk was om een aantal dingen die ik hier opvallend vindt op te sommen. Dan kan je, je een wat beter beeld vormen van mijn leven hier.

Het eerste waar ik erg aan moest wennen is de warme douche (die hier ongeveer 12 graden is). Ik was me tegenwoordig met een teiltje warm water en daar kan je met wat moeite ook best je haar in wassen. Verder hebben de Peruanen het hier vaak koud het is hier winter maar toch algauw tussen de 20 en 25 graden. Ik draag een t shirt of iets met lange mouwen terwijl ze hier dik ingepakt zijn en soms zelfs muts en wanten dragen.
Ook de manier van begroeten is hier anders, je geeft elkaar een abrazo (knuffel ) en 1 kus op de wang.
Niemand heeft trouwens een vaste telefoon iedereen heeft mobieltjes of belt bij een munttelefoon, die je z´n beetje bij elke winkel kan vinden. Supermarkten zijn h9ier erg weinig en zijn vaak klein. De locals kopen hun meeste spullen op de grote zondag markt. Even denken o, ja ik ben nog nooit zo blij geweest met een rol toilet papier. Daar doen ze hier namelijk niet echt aan, je moet dus zorgen dat je zelf altijd wat bij je hebt. En ja mag het trouwens niet door de wc spoelen. In mijn huis gebruiken ze papier dat wij normaal op de kranten bak zouden gooien, aanrader is dus als je naar Peru gaat vergeet niet een rolletje mee te nemen. Verder moest ik als vegetariër jullie nog aanraden om een keer cuy (cavia) te eten in Peru. Het schijnt erg lekker te zijn. Al vind je het misschien wat minder lekker als je weet dat deze beestjes met z´n allen in een soort sinaasappel net worden vervoerd en verkocht (ja hier spreekt uw vegetariër weer). Het vegetarische eten lukt hier trouwens wel aardig. Laten we zeggen dat het semi vegetarisch is, ik eet kippensoep maar dan zonder kip maar natuurlijk zit er wel kipsap door de soep. Mar ik ben hier een stuk flexibeler, kan ook niet anders. Verder dragen de kids hier allemaal schooluniformen (volgens mijn informanten geeft dit scholen meer aanzien en komen de kinderen dan eerder naar school. Maandag trouwens nog naar een project geweest dat ondersteund wordt door de taalschool. Erg leuk, is een schooltje erg basic allemaal maar de kinderen zijn er blij mee. Het zijn kinderen die erg arm zijn en het heerlijk vinden om wat te leren en te spelen. Ik heb een tijd met ze gespeeld en gedanst. Het was namelijk kinder dag en de jongste kids kregen vandaag hun schooluniform. Erg schattig allemaal. Verder spelen kinderen hier vaak met vliegers en tollen, voor ons een beetje terug in de tijd maar hier hot en happening. Wat nog meer opvalt, is dat hier op bepaalde dagen lande rijen voor de banken staan. Mensen hebben hier vaak geen bankrekening maar worden contant uitbetaalt en die lange rijen betekenen dat het loon wordt uitbetaald. Tot slot hebben we hier regelmatig geen water of stroom, maar dat is hier geloof ik de normaalste zaak van de wereld.

Volgende keer een bericht vanuit Ayacucho.

Liefs, Lot