No mas por favor, soy statisfacia

Ik ga maar verder waar ik gebleven was… net aangekomen in Huancayo. Nu ben ik hier alweer langer dan een week en begint mijn nieuwe leventje aardig vorm te krijgen. Ik moet soms echt even tegen mezelf zeggen kijk even naar die Bergen die hebben we in Nederland niet. Met Spaans gaat het wel goed, het is nog steeds lastig maar ik kan al steeds meer woorden en zinnen zeggen. Van de week had ik met drie Duitse studenten afgesproken om naar de Markt te gaan. Dit is trouwens absoluut geen Markt zoals je die in Nederland hebt. Spullen zijn veelal uitgestald op de grond of op karren en het vlees ligt open en bloot vliegen te trekken. En je moet niet raar op kijken als de koopman zijn gulp opentrekt en even plasje pleegt onder de kar waar zijn koopwaar op ligt. Het is wel erg leuk om over heen te lopen omdat er zoveel te zien is. Ik kreeg wel een dubbel gevoel, omdat we aan het einde van de Markt dag gingen en er veel arme vrouwen opzoek waren naar eten tussen de restjes. Je wordt hier constant geconfronteerd met armoede en dat is soms wel moeilijk, aangezien de toekomst er voor deze mensen nu niet bepaald rooskleurig uitziet. Maar om verder te gaan over de afspraak om naar de markt te gaan, ik had dus afgesproken met 3 Duitse studenten die ook aan het taalinstituut studeren. Ze waren wat te laat en ik zat lekker op een bankje in de zon toen op eens señorita klonk. Het was een grappig oud mannetje dat nieuwsgierig naar me was. Met mijn pas verworven Spaanse kennis heb ik met wat moeite weten te vertellen waar ik vandaan kom, wat ik hier kom doen en nog zowat. Het was erg grappig want langzamerhand kwamen de vrienden van deze man ook meeluisteren. Op het eind was ik omringd door een groep nieuwsgierige oude mannetjes. Mijn amigos kwamen er redelijk snel aan dus ik kon ze na niet al te lange tijd van me afschudden (ik overdrijf nu een beetje, want het gesprek was best leuk). Verder is het hier echt Peru uit de boekjes, vrouwen met kleurige sjaals die ze als een soort rugzak omhebben of als babydraagdoek gebruiken. Rare hoedjes, panfluitende jongeren etc. Etc. Het leuke is ook dat ik hier een van de weinige gringas ben (toeristen). Het leven gaat hier dus gewoon zijn gangetje en wordt niet verstoord door hordes toeristen. Van het weekend ben ik op een tour langs allemaal dorpjes rond Huancayo geweest, het was erg interessant en ook leuk. Ik was met de vader van mijn familie (tonio). Hij probeerde me zo goed en zo kwaad als het ging wat uitleg te geven in het Spaans. Eerst zijn we naar een wari ruïne geweest, ik kreeg een rondleiding in het engels. Ik ben weer van alles te weten gekomen over de Peruaanse cultuur en gebruiken. Wari is een oude religie maar veel Peruanen geloven er nog in. En ik ben nu op de plek geweest waar de eerste mensen volgens de wari zijn ontstaan. Mensen offerden hier vroeger gevangen en kinderen nu gelukkig alleen nog maar fruit en brood. Vervolgens naar een toeristisch dorpje geweest dat eigenlijk alleen maar bestaat uit marktjes voor toeristen. Tonio wilde me van alles aansmeren en was geloof ik een beetje teleurgesteld dat ik tevreden was met mijn echte inca muts met flappen en alpaca’s erop. Ja, een vreselijk fout ding maar ik moest er toch echt eentje hebben. Vervolgens naar een dorpje gegaan waar een processie was, de meeste mensen zijn hier katholiek maar dan wel met inca en wari invloeden. Er was een optocht waarin een beeldje van Jezus werd rondgedragen, ondertussen werd er traditionele muziek gespeeld en gedanst. Het dansen is erg vreemd en moeilijk uit te leggen. Maar ik zal het proberen, je zet een paar hele kleine stapjes naar voren, nee eigenlijk huppel je deze stapjes naar voren. En vervolgens neem je je hoed af en draai je met z´n allen in een cirkel rond. En begint het weer van voren af aan. Bepaald moeilijk is het niet maar het ziet er wel erg leuk uit met name omdat iedereen traditionele kleding draagt. Nog een aantal dorpjes gezien met onder andere een klooster, patchamankas (traditionele inca steenovens, en een vis kwekerij (trucha) waar gebruik werd gemaakt van smeltwater. Al met al een drukke dag waar weer veel indrukken zijn opgedaan. Zondag was ik niet zo lekker, denk iets verkeerd gegeten ofzo. Het eten is hier ook een verhaal apart, ik ben voor Nederlandse maatstaven al redelijk dun, maar voor Peruaanse maatstaven geloof ik uitgemergeld. We eten in mijn gastgezin 3 warme maaltijden per dag. Ze koken vegetarisch voor me, wat betekent dat ze de kip in de soep niet op mijn bord doen. Mijn maag moet er erg aan wennen om weer iets vlezerigs binnen te krijgen na 12 jaar, maar ze doen in iedere geval erg hun best voor me. Ze eten echt enorm veel hier en vinden dat ik dat ook maar moet doen. Ze vragen dan ook constant of ik meer (mas) wil eten. Mijn favoriete zin is ondertussen dan ook no mas, por favor, soy satisfacia, gracias. Wat zoiets betekent als niet meer a.u.b, ik zit vol, bedankt. Wat hier nog meer anders is, is het verkeer. Ik word er af en toe en beetje loco van. De taxi’s en busjes toeteren de hele tijd om te laten weten dat er nog iemand mee kan of om ervoor te zorgen dat je aan de kant gaat. Verder zijn de stoplichten erg vreemd voor voetgangers zijn er geen en voor auto´s hangen ze aan de overkant van de kruising. Als je als voetganger over wilt steken moet je eerst kijken of het stoplicht wat links van je hangt op rood staat en dan kan je pas oversteken.
Ik doe hier trouwens ook een beetje vrijwilligerswerk. Ik geef elke avond engelse les aan pablo (een jongen die profvoetballer wil worden) het is wel leuk hij moet vooral oefenen met zijn uitspraak dus we hebben hele conversaties over Nederland en Peru. Zo kom ik dus van een insider wat meer over Peru te weten, muy interesante. Vandaag ben ik met mijn docente naar de dierentuin geweest. Om de dieren namen te leren. Het was leuk, wel klein. De dieren hadden nog redelijk wat ruimte en al zag de dierentuin er wat krakkemikkig uit, toch zagen de dieren er redelijk tevreden uit op een vos die de hele tijd rondjes liep in een veel te klein verblijf na dan. De dierentuin bevatte met name dieren die hier ook voorkomen, en ik vond het leuk om een condor, alpaca’s, lama´s etc. te zien. Mijn foto´s kan ik hier niet op internet zetten aangezien ik in een internet café zit. Wanneer ik in Ayacucho ben dan zal het wel gaan denk ik dus nog even geduld. Nu ga ik maar eens naar huis om de zoveelste warme maaltijd te nuttigen.
Hasta luego,
Lot