Hola amigos

Hoi lieve allemaal,
Hier mijn eerste bericht vanuit Peru.
Aangezien er al een aantal dagen verstreken zijn begin ik maar bij het begin.

Amsterdam- Lima
´s morgens vroeg vertrokken om op tijd op het vliegveld te zijn. Ma en Roos brengen me weg. Wel raar hoor nu begint het grote avontuur echt. Bij het afscheid zoals het hoort een traantje gelaten. De paspoort en bagage controle verloopt prima. Als ik moet boarden blijk ik overgeboekt te zijn naar de business class. Wat een grap zeg. Ik voel me er nog al ongemakkelijk en wordt een beetje moe van die stewards die de hele tijd komen vragen of ik nog wat wil eten of drinken. Het eten is lekker en we krijgen zelfs champagne en bonbons. Verder hebben ze allemaal leuke snufjes zoals stoelmassage, ja ja. En gekke inklap dingen waarvan ik de hele tijd aan mijn buurman moet vragen in welk holletje van de stoel deze zich nu weer bevinden. Na een vlucht van ongeveer 13 uur land ik in Lima waar Antonio van Casa Ana me op staat te wachten. En ja hoor daar is mijn bordje met Lotte V D. Ik heb trouwens een nieuwe naam hier in Peru. Lot ( Lotte vinden ze maar lastig). en van achter heet ik niet van maar ban en dijk wordt iets van dieek. Dus vanaf nu Lot ban Dieek.
Het hostel is prima, schoon en de mensen zijn aardig al begrijpen we weinig van elkaar.

Lima
Vandaag ga ik voor het eerst Lima verkennen. Heb alles goed weggestopt en nu maar hopen dat me niets overkomt. Het eerste wat me opvalt, is het vervoer hier. Ze rijden hier als gekken en toeteren niet ter afwending van gevaar maar ter afwending van verkeer. Verder rijden hier allemaal kleine busjes rond waar een mannetje steeds de deur van open trekt en van alles roept, daarna stappen een aantal Peruanen in of uit. Ik dacht eerst wat heeft Peru toch veel groepjes hang jongeren en ouderen maar waar zich groepjes mensen verzamelen stoppen deze busjes, dus eigenlijk vormen ze zelf gemaakte bushaltes. Vele mensen verdienen hier hun geld met het verkopen van kranten tot onderbroeken langs de weg die ze vervoeren in kruiwagens of een soort bakfietsen. Ik blijf de hele tijd langs drukke wegen lopen en kijk af en toe op mijn getekende kaartje (om niet de hele tijd met zo´n grote kaart te lopen en als toerist op te vallen). Het centrum is net als de straten waar ik door heen ben gekomen druk en stoffig en ook hier zie je veel tekenen van armoede. Ik ga eerst naar het hoofdplein plaza del mayo en daarna bezoek ik twee kerken. Ze zijn erg mooi, mensen zijn hier veelal katholiek en de kerken zijn dan ook rijk versierd. In de religieuze sfeer blijvend breng ik een bezoek aan een klooster. Ik krijg een rondleiding in het Engels met een groepje Amerikanen die alles Amazing vinden. We gaan de grafkelders van het klooster in waar alle botten uitgespreid liggen, wel een beetje luguber. We zien ook een mooie kerk, een prachtige bibliotheek, muurschilderingen, draagbaren om heilige beelden mee te dragen etc. Na afloop van de rondleiding kan ik de Amerikanen wel een beetje gelijk geven.
Nu weer terug naar het hostel want ik wil wel voor het donker (18.00) thuis zijn.
Dag 2 in Lima heb ik besloten om een bezoek te brengen aan het nationale museum. Op mijn kaart is het ongeveer even ver lopen als het centrum, ongeveer een half uurtje. Maar uiteindelijk ben ik er na twee uur, weer wat geleerd vertouw nooit een Peruaanse kaart. Het museum is het bezoeken waard en kost maar vijftig cent! Het is leuk om wat van de Peruaanse achtergrond en cultuur te weten te komen en alvast een voorproefje te nemen van wat ik nog meer ga zien. Terug besluit ik maar eens in zo´n busje te stappen het is erg grappig, heb eerst een tijdje staan kijken hoe het er aan toe ging. Uiteindelijk in een busje gestapt dat me een heel eind op weg hielp, maar uiteindelijk een verkeerde kant op ging. Toen met een ander busje naar het hostel. Nog even boodschappen doen en een Peruaans buffet gegeten, salade en aardappels. En lekker naar bed want ik moet morgen om 6.00 op weg naar Huancayo. Je hoeft hier trouwens geen wekker te zetten want vanaf een uur of vijf wordt je wakker gekraaid door de hanen die de buren op het dak houden (oordopjes werken wel maar die doe ik vannacht maar niet in).

Lima - Huancayo
Vanmorgen opgehaald door een grappige taxi chauffeur waar ik zo goed en zo kwaad als het ging een gesprekje mee heb aangeknoopt. De mannen hier proberen trouwens nog al bij vrouwen in de smaak te vallen dus ik kijk er al niet meer verbaasd van op als een oud mannetje naar me roept dat ik er mooi uit zie. De taxi man is erg aardig en we hebben een grappig gesprek over de talen die we spreken. Hij zet me netjes af bij de bus op stapplaats en zorgt ervoor dat ik daar meteen naar binnen kan. Een maal in de bus terminal is het nog een heel gedoe wat informatie te krijgen, ze spreken geen woord engels. Ik ga maar op goed geluk met mijn tas in een rij staan en vraag of het de goede bus is. Toevallig sta ik goed en wordt mijn tas ingeladen. Ik ga door een andere uitgang waar we nog op wapens onderzocht worden. In de bus worden we allemaal op de video gezet, ik denk ook voor de veiligheid. Nu kan de 7 uur durende bustocht toch echt beginnen. En het is in 1 woord schitterend! Eerst rijden we een heel stuk door de achterbuurten van Lima, daar ben ik in mijn eentje maar niet heen gegaan. Ik wil trouwens nog wel even zeggen dat Lima me alles meegevallen is en ik niets van criminaliteit heb gemerkt. De achterbuurten geven goed weer hoe het gewone volk hier leeft, armoedig, maar wel gemoedelijk. Sraattentjes waar mannetjes iets warms uit een glas drinken, vrouwen in klederdracht die hun kind de borst geven etc. Na Lima achter ons gelaten te hebben maken we een prachtige tocht door de bergen. Ik heb veel uit het raam gekeken en kreeg er geen genoeg van. Met de Peruaanse die naast me zat nog wat geprobeerd te praten met behulp van mijn woordenboekje (is echt een aanrader om mee te nemen). En zelfs nog een potje bingo gedaan, leek me goed voor mijn cijferkennis, helaas niets gewonnen. Na zeven uur komen we aan in Huancayo waar ik wordt opgehaald door de Spaanse school, zij brengen me naar mijn gastgezin. In de casa waar ik de komende drie weken verblijf woont een heel aardige familie, man vrouw en dochter van 21. We proberen een beetje met elkaar te praten al gaat het nog moeizaam. De vader van het huis noemt me baby, want volgens hem zijn Peruaanse dochters echte moeders kindjes. Het huis is dat van een gemiddeld Peruaans gezin. Het is groten deels gemaakt uit hout en ik heb de mooiste en grootste kamer van het huis. De ouders slapen op een soort overloop, een heel schuin trapje op en de dochter tegenover mij in een klein kamertje. Benden is de woonkamer met grote tv. Dan loop je de binnenplaats op en heb je aan de rechterkant van het huis de keuken en aan de linkerkant de badkamer. Het water is hier ´s avonds afgesloten, ik moet er dus voor zorgen dat ik na het eten nog even snel naar de Wc ga want anders kan dat pas ´s morgens weer. Vandaag is het alweer maandag en heb net een examen Spaans gedaan, blijkt zoals al verwacht niet echt goed. Dus de komende drie weken hard aan het werk. Moet nu beginnen met Spaanse les. Mijn mobiel doet het hier trouwens helemaal niet, dus sms of zo kan ik niet lezen.
Iedereen heel veel plezier!
Liefs, Lotte