Bicycle diaries

Ik zat gisteravond achter een ontzettend vervelende computer, waardoor ik het hele verhaal wel 3x over heb moeten typen. Nu blijk ik de 3e keer vergeten te zijn mijn belevenissen in Phnom Phen en Battambang op te schrijven dus alles even aangepast. De titel klopt nu ook weer bij het verhaal.
Pakse (Laos)
Ik ben al een beetje afgezakt naar de grens en ben na het motor avontuur afgereisd naar Kratie. ''s avonds kijk ik met een aantal mensen in het hostel naar de spannende voetbal wedstrijd, dat was ook wel eens leuk. De vorige wedstrijd heb ik met een paar laotianen, en een Nederlandse gekeken, onder het drinken van heel wat bier Lao, werd het een hele leuke avond (ja eigenlijk lust ik dat niet, maar op reis moet je, je grenzen verleggen he!). Voor de volgende dag heb ik een tour via het hostel geboekt naar het bolaven plateau (waar nog veel tradiotionele dorpen zijn). We starten bij een thee plantage, het is heel kleinschalig, bijna alles wordt met de hand gedaan, van plukken tot branden, wassen, sorteren, wat een werk voor dat het thee is. We krijgen ook wat te drinken, en het smaakt heerlijk zo vers, daarna gaan we een stukje verder op naar een koffie plantage. Deze is een stuk groter dan de thee plantage en oogt ook professioneler, we worden ontvangen onder een houten afdak, waar een huis espresso apparaat staat! Mmm lekkere koffie, helaas is voor koffie en thee nu even geen plaats in mijn backpack. Daarna gaan we naar 3 verschillende prachtige watervallen, in 1 kunnen we zelf even afkoelen want het is hier steeds tussen de 35-40 graden. Daarna op weg naar twee tradiotionele dorpen. Helaas kunnen we de eerste alleen uit de auto bekijken, omdat een enorme moesson regen stortbui overtrekt (dat gebeurt meestal 1x per dag, maar de tijden zijn zeer variabel. Het tweede dorp wordt gesponsord door het hostel en wij betalen daar via de tour ook aan mee. Er is al een bibliotheek gemaakt en een school staat op de planning. De mensen in het dorp zien niet zo vaak toeristen en kijken ietwat angstig maar vooral nieuwsgierig naar wat die gekke buitenlanders in hun dorp komen doen. Je moet je ongeveer het volgende bij het dorp voorstellen: modderige weg, ongeveer 1000 inwoners in houten hutten op palen, onder de huizen varkens, kippen en weefgetouwen. In de huizen grote gezinnen, bijna allemaal lurkend aan een lange bamboe pijp (ook de kleine kinderen), basic voorzieningen, leven van de landbouw. Ik heb een paar mooie foto''s gemaakt, maar kwam tot de conclusie dat ik mijn het verkeerde camera snoertje mee heb genomen, dus tenzij ik een PC vind waar ik mijn memory card in kan schuiven, moeten jullie nog een paar weken geduld hebben.
Naar Cambodia, Lao style
Om de geld zorgen voor te zijn, mijn noodpot begint wat te slinken en ik wil wel gewoon van alles kunnen doen, zonder de hele tijd te moeten denken of ik het wel kan betalen, ben ik sneller dan eerst de planning was naar Cambodia afgereisd. We werden opgehaald in een bus, wat later bleek een heel klein busje te zijn waar we met geen mogelijkheid allemaal in te passen dus de laotianen heel relaxt een andere bus gaan regen, dat duurde wel een tijdje hoor. Gelukkig kwam daar dan toch echt een bus van gewoon formaat aanzetten. Bij de grens, die bestond uit een paar Houten hutjes en een slagboom op een modder weg werden we uit de bus gezet om de grens over te lopen. Nou dat was me wel een grap zeg. Eerst moesten we betalen voor de stempel om het land uit te komen, 2 dollar madam, vervolgens stond er opeens een tafel met drie geimproviseerde dokters met mondkapjes en witte jassen om te controleren of we wel gezond waren nog in verband met de vogelgriep geloof ik. Na het invullen van een gezondheidsverklaring en het scannen van mijn temperatuur met een soort thermomter laser gun, bleek ik gezond te zijn en was ik weer een dollar lichter. Dan je visum regelen, ja dat is allemaal zo lastig, een sticker in je paspoort plakken dat de Cambodianen er 3 dollar processing fee voor willen hebben en dan moet er ook nog een stempel op, en dat moet dan wel in een ander hokje en kost je nog eens 1 dollar. Maar uiteindelijk kom je toch in Cambodia terrecht. Vervolgens met een andere bus, die ondanks de vertraging die we in Laos hadden opgelopen toch op ons (4 mensen) was blijven wachten, daar maakte ik me namelijk wel een beetje zorgen over, er is aan de grens verder eigenlijk geen vervoer te krijgen namelijk. Maar gelukkig ging alles goed en ben ik na nog heel wat uurtjes in de bus in Phnom Phen aangekomen.
Phnom Phen (PP)
De volgende ochten eindelijk mijn geld op kunnen halen en omdat te vieren een heerlijk ontbijt genomen, dit keer eens geen noodel soep. Vervolgens kwam ik een Taiwanese jongen die ik gister in de nus had gesproken tegen. We besloten samen de uitdaging van het verkeer van PP aan te gaan en een fiets te huren om naar de Killing fields te gaan (13Km, vooral door de stad). Na een angstig begin,wen ik aardig aan het verkeer en cross ik als een gek door de stad. Het is eigenlijk heel simpel, gewoon door crossen tot je een obstakel tegenkomt, dat kan een straatveger zijn, die relaxt tussen het verkeer zijn werk aan het doen is, een recht op je af komende motor (links of recht rijden kan best allebei), een volgeladen truck, of een brommertje met achterop een levende varkens familie! Bij het ontwijken van obstakels is alles geoorloofd, over de stoep, links of rechts inhalen, de andere weghelft gebruiken, maakt allemaal niets uit en zo komen we na heel wat concentratie levend en wel aan bij de killing fields. Deze plek werd door de rode Khmer gebruikt om gevangen om te brengen. Er zijn tot nu toe ongeveer 8000 lichamen gevonden in massagraven, maar er zijn nog veel plekken niet onderzocht. De botten zijn in een monument ondergebracht. Wanneer je over de paden loopt, zie je na de regenbui van gisteravond dat heel veel kledingstukken gewoon op de paden naar boven zijn gekomen, ook zien we een aantal botten liggen. Niet echt een prettige plek om rond te lopen, maar helaas wel de nog vrij recente geschiedenis van Cambodia. Weer terug in de stad en even bijgekomen, besluit ik om nog een heftige plek te gaan bezoeken, namelijk het S-21 museum, hier werden gevangen door de rode khmer gemarteld. Het is een oud scholgebouw met provosorische cellen, waarin de mannen, vrouwen en kinderen vastgetekend werden, martelwerktuigen en prikkeldraad tegen suicide zeggen wel genoeg. Er hangen ook rijen en rijen met foto's, aankomst en dood werden nauwkeurig gedocumenteerd. Ik heb in een hostel het boek survival in the killing fields gevonden, het waargebeurde verhaal wordt beschreven door een man die 3x door de rode khmer is gemarteld. Ik ga niet in details treden, maar het was echt verschrikkelijk hoe het er daar aan toe ging. Na deze duik in het zwarte verleden van Cambodia in een restaurant gezeten en lang gepraat met een meisje van 16 dat boeken verkoopt. Ze spreekt goed Engels en gaat een aar uur naar school bij een klooster. Ze wil juf worden, ik hoop dat het haar lukt.
Battambang
De volgende dag naar Battamban vertrokken, onderweg veel interessante dingen te zien, 'krotten wijkjes', menselijke vuilsorteerders, vissers die op gammele bootjes wonen rijstvelden, ik hoef me niet te vervelen. In Battambang weer een fiets gehuurd, mijn tuk tuk driver was erg teleurgesteld dat hij mij morgen niet rond kon rijden, maar ja ik vind fietsen gewoon erg leuk. Eerst een beetje de stad verkent en daarna met een boek het park in gegaan, waar iedereen vreemd keek en er van alle kanten hello klonk. Ze hebben hier gymklasjes in het park waar je vrijblijvend bij aan kan haken, ik heb er even geen zin in maar het staat zeker op het programma er een keer aan mee te doen (wie weet ook iets voor Utrecht in de zomermaanden?). De volgende dag op mijn fiets gestapt en naar een grote tempel boven op en berg gefietst. Het was een hele tocht zo in de hitte, maar ik begin er aan te wennen. De tempel was mooi en je kon heel ver het landschap inkijken, er waren ook een aantal tempel apen. Wat ik vooral erg mooi vond, was dat nadat ik een trap was afgedaald ik een een prachtige vallei terrecht kwam, waar twee boedha beelden stonden, vlinders rond fladderden, vogels, floten en water klonk, het zou zo in een reclame kunnen. Op de terug weg is het tijd voor de monikken om hun bedel ronde te houden (wel gek om te bedenken dat mijn broer in Japan dat ook doet). Hier doen ze het in stilte, in hun oranje gewaad staan 1 of sopms wel 8 monikken bij je op de stoep om op je bijdrage te wachten. Volgens mij is dat monikken leven hier helemaal zo gek nog niet. Oke je moet wat vroeg opstaan om de tempel schoon te maken en te mediteren, daarna ga je eens op bedel ronden en voor het grootste deel zie ik monikken vooral relaxen in hangmatten of in de tempel. Heel veel jongens zijn hier monnik, misschien dat er wel uit elk gezin 1 jongen naar het klooster gaat, ik zal het eens na vragen (noot van de redactie: veel jongens gaan als onderdeel van hun opvoeding een half jaar het klooster in, vandaar dus de grote hoeveelheid jongeren in kloosters).
Boot naar Siem Reab en Angkor
Vanuit Battambang met de boot naar Siem Reab gegaan, dit duurde ongeveer 8 uur en was een hele mooie tocht over de mekong, we zagen drijvende dorpen en het leven langs de rivier. Ik begin me nog maals te realiseren dat je ook heel gelukkig kan zijn als je zo weinig hebt als deze mensen, een huisje, een bootje, wat basic huishoud artikelen en een visnet. Toch zie ik allemaal blije gezichten en zijn de mensen aan het zwemmen en lekker aan het relaxen, zo kan het ook, niks geen educatie, niks geen betere toekomst, niks geen meer, meer, meer. Gewoon blij zijn met wat je hebt, ik hoop dat ik daar terug in Nederland nog wat vaker aan zal denken. In Siem Reab heb ik vandaag Angkor bezocht, een stad van rond 1100, met gigantische gebouwen en tempels. Het complex is erg groot en morgen ga ik nog een keer op mijn gehuurde fietsie terug om de '' indiana jones'' tempel vroeg in de ochtend te verkennen. De rest van het reisplan staat nog niet vast, dus op naar het volgende avontuur!