Kloosters, oorlogslittekens en bergen

Albanie
Samen met Rene (de Australische die ik in Tirana heb ontmoet) ben ik na nog een nacht in ons Hippie hostel in Tirana naar Berat vertrokken. Dit is een middeleeuws stadje dat in
de het heuvelachtige Albanie ligt. Mooi hoor! rene vertrekt in de middag alweer terug nar Tirana en we besluiten om snel richting het oude deel te gaan, dat boven op een berg ligt. Na een flinke en vermoeiende klim bekijken we een aantal ruines en genieten van het mooie uitzicht. Daarna besluiten we om wat te gaan eten, even vergetend dat we in Albanie zijn, bestellen we een traditionele lunch die zoals het traditioneel hoort erg lang op zich laat wachten. We moeten het eten naar binnen schuiven zodat Rene haar bus niet mist. Na een race om haar backpack op te halen zwaai ik Rene uit en ga nog wat verder de stad verkennen. Nog wat beelden uit het communistisch tijdperk, een mooie kerk en rond het avond uur loopt iedereen hier heen en weer over de hoofdweg. Dit is een traditie overgebleven vanuit het communistisch tijd perk, toen mocht de lokale bevolking alleen buiten in de avond met elkaar socializen, en moest je naatuurlijk wel erg oppassen wat je zegt. De volgende dag vertrek ik naar Tirana waar ik nog een nachtje blijf slapen. Opvallend is dat mensen hier in fancy auto's rijden en zich (Oost europa Chique kleden), lees te korte rokjes, hoge hakken en heel veel make . up) Ik sprak er een lokale student over die vertelde, dat mensen hier hun geld in kleding en auto's stoppen, sparen of je huis opknappen is niet belangrijk, als anderen maar zijn dat je geld hebt (of dat het zo lijkt dat je geld hebt). Vanuit Tirana ben ik de volgende ochtend vertrokken naar Kosovo.

Kosovo
Eerst beland ik in Pristhina (de hoofdstad) het is een stad vol lelijke beton blokken oost blok flats en er vinden veel bouwwerkzaamheden plaats. Veel zijn gesponserd door de Eu. het is echt een land dat weer in opbouw is. Ik ga met een Franse jongen uit het hostel richting een klooster dat op ongeveer een uurtje van Pristhina ligt. Het is al een heel avontuur om bij het busstation te komen, dat gewoon een grote rotonde waar een aantal autowegen zich kruizen blijkt te zijn. Na heel wat gevraag worden we uiteindelijk door een heel aardig meisje naar de juiste autoweg gebracht, we moeten er wel een aantal keer een autoweg voor oversteken maar dat lijkt hier de normaalste zaak van de wereld te zijn. Het meisje dat ons helpt vertelt dat ze na in Frankrijk gewoon te hebben erg moet wennen aan Kosovo. Het is een moeilijk leven, haar vader die in een zieknhuis werkt, verdient 100 euro per maand en de boodschappen zijn hier echt niet zo heel veel goedkoper dan in Nederland. Dan komt onze bus, gewoon een beetje met je handwapperen en hij stopt midden op de autoweg zodat je er snel in kan springen. Het eerste dat opvalt in het klooster dat we bezoeken is de bordjes, met verboden vuurwapens mee te nemen. Het klooster wordt bewoond door nonnen en is Orthodox. We krijgen uitleg door een bvelogen heel slecht Engels sprekende non maar wat ik er van kan begrijpen is heel interessant. Dan nog even een biertje (ja, ja Lotte aan het bier) op een terassje in Tirana met wat andere backpackers en de volgende dag richting Prizren. Dit heeft een mooi centrum met heel wat Kerken en Moskees. Als je goed kijkt zie je hier en daar nog uitgebrande huizen die nog uit de tijd van de oorlog stammen. Het blijkt vandaag Japan dag te zijn, maar de hele Japan dag, bestaat uit drie kraampjes met info en 1 waar een thee ceremonie werd opgevoerd, maar het was wel grsppig om even mee te maken. Op de terug weg spraak ik man die nu op het platteland een soort is ondergedoken omdat hij van Servische komaf is en de Albanzen nu de overhand hebben. Hij doceerde servische dans en woonde in Pristhina, maar dat kan nu allemaal niet meer, de tranen stonden in zijn ogen, wel heftig hoor.
De volgende dag dan opweg naar Peja om een ander klooster te ontmoeten. Verbaasd ben ik als ik begroet wordt door een legerpost van KFOR. Je moet je paspoort afgeven en krijgt een visitors kaart voordat je het klooster complex in mag. Het klooster is mooi en er staan vel fresco's op de muren van de bijbehorende kerk. In het klooster ontmoet ik een andere toeriste (Martha uit Peru), ze is zeker de 60 al gepasseerd, en ze heeft een interesante carriere bij Unicef en andere kinderrechten organistaties, ze zit vol verhalen. We reizen samen terug naar Prosthina waar ik ene bus naar Servie wil regelen. Nu blijkt dat helemaal niet mogelijk serviers, zijn helaam niet blij met mensen die via een ander land Kosovo binnen zijn gekomen en daarna Servie in willen, volgens het bus ticket kantoor krijg ik problemen bij de grens. Dus wordt het tijd om weer eens de flexibele backpacker uit te hangen en besluit ik om samen met tante Martha richting Macedonie te gaan. Daar bekijken we Lake Ohrid een meer in de bergen. Ik help tante Marthe een beetje om de weg te vinden in het mooie oude gedeelte van de stad en we bekijken samen veel kerken. De volgende dag ga ik met Martha en nog twee andere backpackers uit het hostel met de boot over het meer om nog een klooster te bezoeken. Op de terugweg hebben we best zwaar weer en gaat de boot flink heen en weer, maar we zijn veilig aangekomen. En dan moet ik snel nieuwe plannen maken want de reis zit er bijna op. Dus vertrek ik die nacht naar Montengero en besluit op het laatste moment om toch nog naar de bergen in Durmitor te gaan. Ik ontmoet een Amerikaanse en we besluiten samen een apartement te huren. En daar ben ik dan gisteren een prachtige wandeling gemaakt naar bergmeren en vandaag na een wandeling met een stoeltjes lift naar de top van een 2400 meter hoge berg waarvandaan je nog meer bergen, met een beetje vieze eeuwige sneeuw, het meer waar ik gisteren liep en het dorpje waar we verblijven kon zien. Kortom een goede keuze om hier nog even bij te komen. Morgen vertrek ik naar Sarjevo en daarna ga ik van Sarajevo met de nachtbus naar Belgrado om mijn vlucht te halen.

Heel veel liefs voor iedereen,
Lotte